کرهشمالی از جمله کشورهایی است که بیشترین تحریمها از سوی جامعه بینالملل بر آن اعمال شده است. با آنکه اجرای تحریمها علیه این کشور از لحاظ تکنیکی کار دشواری است و هزینههای چشمگیری در بر داشته، اما در نهایت محدودیتها و فشارهایی را برای کرهشمالی در بر داشته است. تحریمهای بینالمللی که سیستم بانکی و تجارت این کشور را خدشهدار کرده است، بیشتر با هدف توقف فعالیتهای هستهای و موشکی این کشور اعمال شدهاند. آزمایش اخیر هستهای کرهشمالی در روز ششم ماه ژانویه و آزمایش موشکی انجام شده در روز هفتم ماه فوریه، تحریمهای بیشتر و سختتری از سوی سازمان ملل را به همراه داشت.
سامانتا پاور، سفیر آمریکا در سازمان ملل، در ماه مارس و در پی اعمال تحریمهای جدید بر کرهشمالی از سوی سازمان ملل، اعلام کرد این تحریمها فراتر و سختتر از تمام تحریمهای اعلام شده از سوی این سازمان در دو دهه گذشته هستند و با هدف قطع سرمایه برای فعالیتهای هستهای و موشکی کرهشمالی وضع شدهاند.
سازمانهای حقوق بشری نیز از اعمال تحریمهای جدید بر کرهشمالی حمایت کردهاند. اما این تحریمهای اقتصادی میتوانند زندگی را برای بسیاری از مردم کرهشمالی که در حال حاضر هم در فقر زندگی میکنند، سختتر کنند.
فیل رابرتسون، از سازمان دیدهبان حقوق بشر، میگوید: «من فکر میکنم ایده کلی اعمال فشار بر کرهشمالی، کاری لازم و مهم است. به دلیل آنکه این فشارها سبب میشوند تا دولت این کشور بفهمد بیش از این نمیتواند در خارج از محدوده قوانین بینالمللی فعالیت کند.»
برخی فعالان حقوق بشر بر این باورند فشارهایی که با اعمال تحریم بر مردم عادی وارد میشود، غیرقابل اجتناب است و اعمال تحریم بر کرهشمالی برای زیر فشار گذاشتن کیمجونگ اون برای خاتمه دادن به سرکوبگریهای وی و نقض قوانین بینالمللی ضروری است.
چویی یونگ سنگ از اعضای شبکه حقوق بشر در سئول میگوید: «تحریمهای بینالمللی بر زندگی مردم کرهشمالی تاثیر خواهد گذاشت، اما این تحریمها تنها راه زیر فشار گذاشتن رهبر این کشور است.»
کارگران صنایع معدن کرهشمالی از جمله کسانی هستند که بهصورت مستقیم از تحریمها ضربه خواهند خورد. از جمله موارد ذکر شده در تحریمهای جدید سازمان ملل علیه کرهشمالی ممنوعیت صادرات مواد معدنی این کشور است. البته سازمان ملل اعلام کرده سازمانهای غیردولتی صادرکننده آهن و زغال سنگ شامل این تحریم نمیشوند.
تحریمها همچنین محدودیتهایی برای فعالیتهای بانکی کرهشمالی ایجاد کردهاند که این محدودیتها تاثیر منفی در روند سرمایهگذاری در این کشور دارند. علاوه بر آن تحریمهای یکجانبه آمریکا بر کرهشمالی محدودیتهای سنگین و ممنوعیتهایی را برای شرکتهایی که با کرهشمالی در ارتباط هستند و سبب ایجاد درآمد برای این کشور میشوند، ایجاد کرده است. در ماه فوریه، کره جنوبی مجبور به تعطیل کردن مجموعه صنعتی Kaesong شد.
این مجموعه در سال 2004 و بهعنوان سمبل همکاری دو کره تاسیس شده بود. براساس اعلام مقامات کره جنوبی، این مجموعه بیش از 335 میلیون پوند برای کرهشمالی درآمد ایجادکرده است. در پی تعطیلی این مجموعه 54 هزار کارگر کرهشمالی، بیکار شدند. علاوه بر این، فعالیتهای کمکرسانی بیشتر گروههای خصوصی کرهجنوبی به کرهشمالی به دلیل اعمال تحریمهای جدید متوقف شده است.
بنیاد Eugene Bell که در کره جنوبی واقع است و داروهای بیماری سل را برای مردم کرهشمالی فراهم میکرد، به دلیل تحریمها مجبور به توقف فعالیت شد. اما بعدها کره جنوبی برای کمکهای انساندوستانه ارسالی به کرهشمالی استثنا قائل شد و این بنیاد فعالیت خود را از سر گرفت. با این حال بسیاری از کشورها از جمله آمریکا به ارائه کمک به مردم کرهشمالی خاتمه دادهاند. این کشورها معتقد بودند دولت کرهشمالی از کمکهای ارائه شده سود میبرد.
رابرتسون میگوید: «ما معتقدیم کمکهای انسان دوستانه مثل فراهم کردن دارو و سایر نیازهای ابتدایی مردم کرهشمالی، باید ادامه پیدا کند اما این کمکها باید تحت نظارت شدید به کرهشمالی ارسال شود.»اما به نظر برخی فعالان حقوق بشر یافتن راهی برای تضمبن این که از این خدمات و کمکها تنها مردم کرهشمالی بهره ببرند و به دست دولت نرسد آسان نیست.
یونگ سنگ میگوید: «اگر جامعه بینالمللی بتواند از نزدیک بر کمکهای ارسالی به کرهشمالی نظارت کند، میتوان این کمکها را بدون آنکه دولت کرهشمالی از آن نفعی ببرد، به دست مردم رساند اما بعید بهنظر میرسد که دولت کرهشمالی اجازه این کار را بدهد.»
سازمان ملل اعلام کرده تحریمهای اعمال شده قرار نیست «عواقب منفی و مضری برای شهروندان عادی کرهشمالی داشته باشد.» بااین حال این گونه به نظر میرسد که این تحریمها بیشتر از آنکه دولت کرهشمالی را با مشکل روبهرو کند، مردم این کشور را تحت فشار قرار میدهد.