داستان روبات ها و مشاغل انسانی

در عصر ما که همه چیز به اینترنت وابسته است، وجود روبات ها هم چندان چیز عجیبی نیست. روبات ها یکی از نتایج ملموس پیشرفت های بزرگ در هوش مصنوعی یا Al هستند که این روزها در جهان تکنولوژی جای خود را به خوبی باز کرده اند.

وجود روبات ها و اهدافی که برای ساخت آنها در نظر گرفته می شود معمولا در نگاه اول تحسین برانگیز بوده و هر مخاطبی را به ستایش پیشرفت های دنیای تکنولوژی وامی دارد. همین روبات ها اما تهدیداتی هم برای جامعه انسانی دارند که بخش بزرگی از آن در بازار کار خود را نشان می دهد، بنابراین عصر اینترنت یک پرسش اساسی را در ذهن آدم ها ایجاد کرده و آن اینکه آیا پیشرفت های هوش مصنوعی (که اغلب به ساخت روبات منجر می شود) حضور نیروی انسانی را در بازار کار به چیزی غیرضروری تبدیل خواهد کرد؟

در نگاه اول، داده های اقتصادی آنقدر خوب هستند که نگرانی خاصی دراین باره ایجاد نکنند. در آمریکا کسب وکارها در سال های اخیر بیشتر و بیشتر به نیروی انسانی وابستگی پیدا کرده اند. از اوایل سال 2010 میلادی یعنی شش سال پیش 15میلیون شغل جدید در بخش خصوصی در آمریکا ایجاد شده است.

همزمان، آنچه اقتصاددان ها آن را به عنوان بهره وری نیروی کار می شناسند، رشد بسیار ناامیدکننده ای دارد. بهره وری نیروی کار از نظر اقتصاددان ها یعنی خروجی اقتصادی که هر نیروی کاری ایجاد می کند.

اگر روبات ها جای انسان‎ها را در بسیاری از مشاغل بگیرند، دیگر از رشد پایین بهره وری نیروی کار خبری نخواهد بود چون اقتصاد تولید بیشتر با نیروی کار کمتر را تجربه خواهد کرد.

هوش مصنوعی اگرچه یار بهره وری است و به سادگی باعث افزایش اعداد و ارقام این شاخص اقتصادی می شود اما جنبه های منفی هم دارد که باوجود همه نقاط مثبت آن باید در نظر گرفته شود. کار تازه شورای مشاوران اقتصادی آمریکا یا CEA نشان می دهد که مشاغل کم درآمد با ریسک بسیار بالاتری در برابر مشاغل پردرآمد قرار دارند و ممکن است که روبات ها آنها را مال خود کنند.

83درصد مشاغلی که کمتر از 20 دلار در ساعت درآمد دارند، طبق این مطالعه در خطر خالی شدن از نیروی انسانی و حضور روبات ها به جای آنها هستند اما در مقابل تنها 31 درصد از مشاغلی که ساعتی بین 20 تا 40 دلار درآمد دارند، در معرض خطر روبات ها قرار دارند. درباره مشاغل دارای بیش از 40 دلار در ساعت درآمد فقط 4درصد احتمال دارد که روبات های جای انسان ها در این مشاغل را بگیرند.

اقتصادهای پیشرفته جهان در سه قرن گذشته پیشرفت های تکنولوژیک زیادی را به خود دیده اند بدون اینکه این پیشرفت ها برای نیروی انسانی در مشاغل گوناگون دردسرساز یا خطرآفرین باشد. بسیاری از مشاغلی که در قرن هجدهم میلادی وجود داشت الان دیگر نیستند. حالا اما مشاغلی به وجود آمده که در قرن هجدهم حتی تصورش هم امکان پذیر نبود. همه این مشاغل حاصل پیشرفت های فناوری است.

هوش مصنوعی و روبات ها اگرچه ممکن است بسیاری از مشاغل را از آن خود کنند اما سیر تازه ای از مشاغل را هم ایجاد می کنند که مخصوص عصر

خودشان است، بنابراین به نظر نمی رسد 83درصد مشاغل کم درآمدی که در معرض هجوم روبات ها قرار دارند به این سادگی ها از بین بروند اما رقابت میان فناوری و افراد شاغل در این مشاغل وجود دارد چون هر دو طرف می خواهند فضا را مال خود کرده و بر کار مسلط باشند.

هرچند به نظر می رسد هوش مصنوعی و روبات ها که دستاورد این نوع هوش هستند، نیروی کار را به طور کامل از بازار کار حذف نمی کنند اما نیرو های غیرحرفه ای و غیرماهر باید از گسترش هوش مصنوعی و بیشتر شدن روبات ها بترسند چون روبات ها جایگاه آنها را تهدید می کنند.

در این دوره  گذار دو اتفاق زیاد می افتد؛ یکی حقوق های پایین و دیگری دوره های طولانی مدت بیکاری برای کارگران.

اما در این میان اگر نهادهای کارگری تقویت شوند تا بتوانند از خود در برابر پیشرفت های سریع هوش مصنوعی و روبات ها مراقبت کنند، دیگر نگرانی از پیشرفت هوش مصنوعی کمتر شده و دغدغه نیروی کار پیشرفت فناوری نخواهد بود. در این صورت سوال این خواهد بود که چگونه کاری کنیم که کارگران پیشرفت بیشتری در کار داشته باشند و بهره وری بالاتری از خود نشان دهند.

نتیجه اینکه هوش مصنوعی و یکی از مهم ترین دستاوردهایش یعنی روبات ها همزمان نتایج خوب و بدی برای بازار کار جهانی و به ویژه بازار کار در کشورهای توسعه یافته دارد، نتایجی که می تواند با نیازسنجی درست و برنامه ریزی دقیق دولت ها و بخش خصوصی به خوبی کنترل شود.