اقامت در حوالی پاسارگاد

اینجا کلبه آقامیر است. خانه‌ای با مهمانان چندملیتی. با رنگ گلیم و جاجیم و طعم خوراک‌های محلی. منظره پیش رو پاسارگاد است و ستاره‌هایی که هنوز هم آسمان این منطقه را درخشان‌ترین بخش از آسمان ایران کرده‌اند، به تماشای نگاه شبانه گردشگران می‌نشینند. نشانی‌اش به شیراز می‌رسد و شهر سعات‌شهر و آنجا محوطه باستانی پاسارگاد. کلبه آقامیر به‌عنوان یک نمونه بر اقامتگاه‌های بوم‌گردی ایران شناخته می‌شود و امیر میری بنیان‌گذار این اقامتگاه زیر و بم قصه کسب‌وکارش را با «فرصت امروز» در میان نهاده است.

کلبه آقامیر خانه پدری‌ام بوده که قدمتش به سال 1301 می‌رسد. این خانه 20سال خالی از سکنه بود و در سال 87 به اتفاق همسرم و پدرم این خانه را مرمت کردیم و از سال 88 با ایده‌پردازی در زمینه آستروتوریسم که در نزدیکی پاسارگاد امکان‌پذیر است، تورهای تخصصی نجوم را راه‌اندازی کردیم. هزینه ابتدایی برای تعمیر حدود 15میلیون تومان بود.

اما به‌طور کلی برای تهیه تجهیزات چنین اقامتگاه‌هایی مانند جاجیم، گلیم، ظروف مسی و مرمت و غیره برای یک خانه 250متری حدود 80میلیون تومان سرمایه لازم است. البته اگر قرار باشد که مکان مورد نظر هم خریداری شود، بسته به اینکه در مناطق روستایی یا شهری باشد، هزینه‌اش متفاوت است. مثلا در روستاها شاید با 15میلیون تومان هم بتوان مکان را تهیه کرد اما در شهر مثلا برای یک خانه 380متری بیش از 83میلیون تومان هزینه‌ کرده‌ایم.

پاسارگاد همیشه مهمان دارد

میری دلیل انتخاب حومه پاسارگاد را به‌عنوان ایجاد اقامتگاه بوم‌گردی این‌گونه توضیح می‌دهد: در این مکان هیچ خانه اقامتی با سازه سنتی وجود نداشت. در حالی که روستاییان این منطقه می‌توانند خانه‌های خود را به این نوع از کاربری تغییر دهند و به نوعی دهکده‌ بوم‌گردی در اینجا احداث کنند.

هیچ نگرانی هم بابت وجود مهمان نداریم زیرا که پاسارگاد میراث جهانی است و در بدترین شرایط مثلا تحریم و غیره هم گردشگر وجود دارد. گردشگران تخت‌جمشید را هم باید به این ظرفیت اضافه کرد. به طور میانگین آرامگاه کوروش روزانه 500گردشگر دارد که اگر تنها 20اقامتگاه با ظرفیت 10نفری هم ایجاد شوند، تنها 200نفر را پوشش داده‌ایم و این به آن معناست که ظرفیت‌های این منطقه برای اقامتگاه‌سازی بسیار زیاد است.

حس تولید کنید

میری معتقد است، اقامتگاه‌سازی در اینجا بر هتل‌سازی ارجحیت دارد. زیرا امروزه توریست‌ها به دنبال هتل نیستند. صرفا به‌دنبال بنای تاریخی و غیره هم خیلی نیستند بلکه به دنبال حس می‌روند. می‌خواهند در جایی قرار بگیرند که حس و حالی متفاوت از آنچه را در همه مکان‌ها امکان تجربه‌اش وجود دارد، تجربه کنند. به همین دلیل ما از سراسر جهان از اروپا و آسیا و آمریکا مهمان داریم. من تاکید می‌کنم که هیچگاه از واژه مشتری استفاده نمی‌کنم بلکه اقامتگاه تفاوتش با هتل همین است که خانه است.

مهمان دارد و ما با حال و هوای پذیرایی ایرانی سفره پهن می‌کنیم و گاه چندین ملیت بر سر این سفره می‌نشینند و غذای محلی سرو می‌شود. خوراک تاریخی، محلی و ایرانی منوی غذای این کلبه را تشکیل می‌دهند. خوراک تاریخی مانند‌ آش بنه، دمپخت سیرموک که با گیاهی محلی و گوشت و برنج تهیه می‌شود و آلودوپیازه شیرازی و غیره از جمله غذاهای این مهمان‌سرای محلی هستند.

هر وعده غذایی هم 30هزار تومان است. ایرانی و خارجی هم فرقی ندارد. 80درصد غذاها ارگانیک هستند.موسیقی محلی و دمنوش‌های گیاهی و محلی از جمله امکاناتی است که مهمانان این کلبه از آن برخوردار می‌شوند. شیوه‌های اقامت در این مکان طی بسته‌های سه‌روزه، بسته‌های نیم‌روزی و حتی مهمان سرظهر تعریف شده‌اند و خلاصه هیچ‌کسی از اینجا بی‌نصیب برنمی‌گردد.

میزبان همه ملت‌ها

کلبه آقامیر به‌صورت میانگین روزانه 15مسافر دارد. نوروز که می‌شود ایرانی‌ها بیشتر می‌روند و در اردیبهشت و خرداد گردشگران خارجی‌ بیشتر می‌شوند. روس‌ها، چینی‌ها در «لوسیزن» و اروپایی‌هایی چون آلمانی‌‌ها، فرانسوی و آمریکایی‌ها در «های سیزن» به این کلبه سر می‌زنند. میری می‌گوید برای نوروز بیش از 30 تا 40تور عشایر داریم که‌ درصد زیادی از این تورها توسط آمریکایی‌ها رزرو شده است. هزینه اقامت برای هر شب هم 70هزار تومان با صبحانه است. تجربه‌های متفاوت انگیزه‌های سفرهای امروزی هستند.

میری هم در راستای ارائه فرهنگ ایرانی تجربه بافت فرش را برای مهمانانش ایجاد می‌کند: فرشی را طراحی کردیم به نام فرش خرسی که در 400رج بافته‌ شده. به تعداد هر گره که مهمانان می‌زدند یک رج می‌بافتیم و در نهایت با 400رج کار را تمام کردیم. در بافت این فرش 253نفر از کشورهای مختلف مشارکت داشته‌اند. از یک خانم آلمانی شروع شد و آخرین گره‌اش را یک گردشگر چینی زد.

حالا مهمانان میری بهترین دوستانش در سراسر جهان هستند چون به‌چشم اعداد و ارقام به آنها نگاه نکرده است. می‌گوید وقتی در حال ترک کلبه هستند هم آداب و آیین‌های ایرانی را اجرا می‌کنیم مثلا آب پشت سرشان می‌ریزیم یا تخم‌مرغ روی چرخ اتومبیل‌شان می‌شکنیم.