طرح مسکن مهر میتوانست به شكل صحیحی پیش از این آغاز شود. این طرح باید از مناطق محروم آغاز و بعد به صورت آزمایشی مشکلات بررسی شود و در نهایت در ابعاد وسیعتر برای کل کشور ادامه یابد. برای مثال میشد از مسکن روستایی
آغاز کرد.
ضمن آنکه راهحل واحد برای کل کشور یکی از بزرگترین آسیبهایی است که به این پروژه وارد شده چرا که به جای راهحل واحد کشوری، بهتر آن است که بهصورت منطقهای بررسی شود و تصمیم گرفته شود.
همین راهحل واحد باعث شده مشکلاتی از قبیل زیرساخت، بحث تردد، عدم اشتغال، هزینه رفتوآمد، زندگی پرهزینه، عدم وجود ایستگاههای بهداشت و درمان و غیره در مسکن مهر به وفور دیده شود.
اما این روزها برای تامین مالی این پروژه، در طرحی جدید روی پساندازهای مردم حساب میشود، به این ترتیب که دولت تصمیم گرفته حداقل ۵۰درصد سهم مسکن توسط متقاضیان پرداخت شود.
پس با توجه به قیمت بالای مسکن بهویژه در کلانشهرها، مسکن مهر عملا نمیتواند تامینکننده نیازهای مردم باشد.
از ابتدا وجوه دولت برای گروه پایین درآمدی تعریف شده بود، اما مبالغی که از گروههای پایین درآمدی طلب شد، براساس توان آنها نبود و متاسفانه به جای گروه درآمدی ضعیف، گروه متوسط به بالا و همچنین کسانی که تمکن مالی داشتند اقدام به خریدن خانههای مسکن مهر کردند و آن را اجاره دادند. در واقع کسانی که در مسکن مهر منتفع هستند، منابع مالی برای دریافت خانه ندارند. در نتیجه حذف متقاضیان بهصورت تدریجی آغاز شد.
هدف اولیه مسکن مهر تاکید بر گروههای کم درآمد بود که متاسفانه از همان آغاز گروههای درآمد پایین حدف شدند. ضمن آنکه گروه دیگر هم در انتها کنار گذاشته و حذف شدند. این حذف و تعدیلهای تدریجی به این ترتیب بود که ابتدا دولت آقای احمدینژاد به افزایش قیمتها اقدام کرد.
قیمت تصویب شده در زمان تحویل مجددا تغییر کرد و بالا رفت.
یعنی سازندگان علاوه بر آنکه همان ابتدا عدهای را به دلیل عدم قدرت پرداخت حذف کردند، در انتها هم عدهای دیگر را به دلیل مبالغ مازاد درخواستی عملا کنار گذاشتند.
البته دولت جدید باید در زمینه تثبیت قیمتها مدیریت و نظارت كند. نظام تامین مسکن مبتنی بر حمایت بانکی نیست، بنابراین بانکها از طرح مسکن مهر حمایت نمیکنند.
به عبارت دیگر وام مسکن، وامی بلندمدت و با بهره کم است. طبیعی است بانکها و موسسات مالی برای به دست آوردن حداکثر سود بیشتر ترجیح میدهند منابع مالیشان را وارد خریدوفروش کالا و ملک کنند یا وامهای تجاری کوتاهمدت با بهره بالا بدهند تا هم سرعت بازگشت منابعشان بیشتر شود و هم سود بیشتری
دریافت کنند.