در یك مطالعه پژوهشی درباره قوه مشاهده و ادارك انسان، تعدادی از افراد ایستاده جلوی پیشخوان دریافت كارت پرواز در فرودگاه بهعنوان آزمایششوندگان انتخاب شدند.
در این آزمایش، مسئول مربوطه هنگام انجام عملیات لازم، وانمود میكرد چیزی افتاده است و پس از خم شدن برای برداشتن آن چیز، جای خود را به شخص دیگری میداد و آن شخص باقی كار ارائه كارت پرواز را انجام میداد.
بررسی نشان داد درصد زیادی از آزمایششوندگان متوجه تغییر صورت
گرفته نشدند.
در پژوهش دیگری، از آزمایششوندگان خواسته شد فیلم یك مسابقه بسكتبال را ببینند و تعداد پاسهای بین بازیكنهای با پیراهن سفید را بشمرند. بیشتر آزمایششوندگان تعداد درست پاسها را شمردند، اما فقط 42 درصد یك اتفاق مهم در فیلم را دیدند. یك نفر در لباس یك گوریل سیاه به وسط زمین بازی آمده بود و چند بار مانند یك گوریل واقعی، دستهایش را به سینهاش كوبیده و از زمین خارج
شده بود.
بیش از نیمی از آزمایششوندگان آنچنان مشغول وظیفه شمردن پاسها بودند كه نتوانسته بودند گوریل را ببینند؛
یك گوریل بزرگ، درست مقابل چشمانشان!
وظایف جاری، دلمشغولیها و مدلهای ذهنی ما، چشمبندهایی به وجود میآورند كه باعث میشوند میدان دید و دقت ما محدود شود و نتوانیم پدیدهها و تغییرات محیطی اطرافمان را ببینیم یا درك كنیم. شما چه گوریلهایی را كه از جلوی میدان دید شما عبور میكنند نمیتوانید ببینید؟