چاپ این کتاب برای ایران مهم است

رئیس انجمن نگارگران ایران معتقد است اگر وعده مسئولان برای چاپ کتاب آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر تحقق پیدا کند، این مجموعه مورد استقبال دنیا قرار می‌گیرد و به سرعت به چاپ‌های بعدی می‌رسد.

محمدباقر آقامیری در گفت‌وگو با ایسنا، درباره‌ وعده‌ مسئولان موزه‌ هنرهای معاصر مبنی بر چاپ یک مجموعه‌ پنج‌جلدی شامل اطلاعات تمام آثار گنجینه این موزه و تاکید وزیر ارشاد بر این موضوع، اظهار کرد: اگر کتاب آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر به چاپ برسد، مطمئنا مورد استقبال قرار می‌گیرد و چند نوبت تجدید چاپ خواهد شد. بهتر است این کتاب به‌جز زبان‌های انگلیسی و فارسی، به زبان دیگری نیز به چاپ برسد، چون قرار است در سطح جهانی منتشر شود و خیلی‌ها آن را به‌عنوان هدیه به کشورهای دیگر خواهند برد.

او به اهمیت چاپ این مجموعه اشاره کرد و گفت: من در بیش از 60کشور دنیا نمایشگاه هنری برپا کرده و موزه‌های بزرگ دنیا را از نزدیک دیده‌ام. سایت و کتاب برای ثبت اطلاعات آثار، هر دو مهم هستند. کتاب کالای بسیار ارزشمندی است که باید مورد توجه قرار گیرد.

در چنین کتابی باید تمام آثار موزه از هنرمندان ایرانی و خارجی چاپ شود و بلافاصله بعد از تمام شدن چاپ‌ اول، تجدید چاپ شود. البته سایت هم جای خودش را دارد. البته مسئولان به این فکر افتادند تا چنین فعالیت‌هایی در زمینه گنجینه موزه هنرهای معاصر داشته باشند.

آقامیری ادامه داد: حدود هفت - هشت سال پیش، کتابی به کوشش محمدعلی رجبی با همکاری موزه هنرهای معاصر با عنوان «شاهکارهای نگارگری ایران» منتشر شد. این کتاب بیش از 600صفحه داشت و شامل آثاری از نگارگری‌ها و نقاشی‌های دوران مختلف بود و برای کسانی که به هنرهای اصیل ایران علاقه‌مند بودند منبع خوبی به‌شمار می‌رفت. آن زمان من چهار جلد از این کتاب را برای فرزندانم گرفتم تا به آنها بفهمانم که چقدر این کتاب ارزشمند است.

رئیس انجمن نگارگران در بخش دیگری از سخنانش به لزوم نمایش آثار گنجینه در موزه‌ هنرهای معاصر اشاره و اظهار کرد: آثاری که اکنون در گنجینه‌ موزه‌ هنرهای معاصر از هنرمندان ایرانی و خارجی وجود دارد، جزو ذخایر موزه و مملکت به‌شمار می‌رود. این آثار بسیار منحصربه‌فرد و برای ایران نوعی اعتبار هستند. بنابراین اینکه آثار در خزانه موزه بمانند و به‌نمایش گذاشته نشوند، درست نیست.

او ادامه داد: این آثار باید به‌صورت دائم در موزه در معرض دید علاقه‌مندان و مخاطبان قرار گیرد. بخشی از موزه باید به‌صورت اختصاصی به نمایش این آثار تعلق داشته باشد، نه اینکه هر یکی دو سال به بهانه‌ای در مدت یک یا دو هفته، تعدادی از آثار گنجینه را بیرون بیاورند و به‌نمایش بگذارند.