شاید دیدن تابلوهای خوشرنگ و لعاب انواع برندهای بیمهای و همچنین اجباری بودن برخی از بیمهها مثل بیمه شخص ثالث اتومبیل برخی از صاحبان سرمایه و واجدین شرایط را مشتاق حضور در این صنعت بهصورت نمایندگی شرکتهای بزرگ بیمهای کرده باشد اما آیا واقعا سرمایهگذاری در این زمینه سودآور است و برای رسیدن به این هدف چه پیشنیازهایی باید داشته باشیم؟
امیرهوشنگ لطفی، یکی از فعالان صنعت بیمه در این زمینه به «فرصت امروز» میگوید: بهطور کلی 95درصد از فعالیتهای صنفی صنعت بیمه برعهده نمایندگیهای فروش و فروشندگان است و تنها 5درصد از چرخ اقتصاد صنعت بیمه توسط خود شرکت مادر یا همان شرکت مرکزی به حرکت درمیآید. بنابراین رشد و توسعه این صنعت در اقصینقاط جهان بستگی به فعالیت و جایگاه شغلی نمایندگیها دارد که متاسفانه در کشورمان از این نظر دچار مشکلات عمدهای هستیم و باید برای این امر چارهای بیندیشیم.
لطفی در ادامه به وجود خلأهای بسیار زیاد قانونی در صنعت بیمه کشورمان اشاره کرده و میافزاید: بهطور کلی اگر به قراردادهای منعقد شده از سوی شرکتهای بیمه با نمایندگیها توجه داشته باشیم، این قراردادها کاملا یکطرفه منعقد شده و به امضا رسیده است و این نمایندگیها هستند که بدون هیچ پشتوانهای در واقع خانهای روی آب ساختهاند و نمیتوانند به آینده شغلی خود امیدوار باشند. درحالی که این نمایندگیها با استفاده از تمام امکانات مالی و تجربی خود نسبت به ایجاد درآمد برای شرکت مادر اقدام میکنند.
این فعال صنفی با تاکید بر جایگاه پرتفوی (سبد درآمدی) نمایندگیها میافزاید: یک نمایندگی هنگامی که شروع به فعالیت میکند درواقع کارنامه کاری وی همین پرتفوی اقتصادی اوست که براساس قانون بیمه درباره نمایندگیهای حقیقی که اکثرنمایندگیها اینگونه هستند در صورت قطع یا لغو کد نمایندگیها یا حتی فوتشان، این پرتفوی اقتصادی صفر شده و تمام سوابق کاری آنها از بین خواهد رفت حالا اگر به این اتفاق بنگریم درخواهیم یافت تمام این نمایندگان درواقع هرچه تاکنون رشتهاند پنبه شده و از بین رفته است.
وی در ادامه تصریح کرد: متاسفانه همان خلأهای قانونی که قبلا به آنها اشاره کردیم باعث شده شرکتهای مادر نسبت به لغو امتیاز نمایندگی کاملا سلیقهای برخورد کرده و آینده حرفهای و شغلی صنعت بیمه کشورمان را به مخاطره بیندازند. چون اگر یک نمایندگی در حرفه و کارش احساس امنیت نداشته باشد بدون تردید نسبت به جذب مشتری نیز بیانگیزه خواهد بود. حالا باید این احساس را در میان خریداران خدمات نیز جستو جو کرد چون این سوال را میپرسند که وقتی بیمههای مادر به نمایندگان خود هیچ مسئولیتی ندارند چگونه مسئولیتهای بلندمدت خودشان مثل بیمههای عمر را در قبال مشتریان و خریداران برعهدهخواهند گرفت.
لطفی با اشاره به حضور برخی افراد نا آشنا به صنعت بیمه بهعنوان کارگزار در سطح جامعه میگوید: براساس قوانین موجود، نمایندگان یا کارگزاران بیمهای میتوانند با ارائه مدارک و مستندات موجود طبق ضوابط شرکت بیمه مادر وارد عرصه تجاری در سطح جامعه شوند و شروع به فعالیت کنند که برای این کار سرمایه قابل توجهی لازم نیست. بهعنوان مثال داشتن دفتر، چند کامپیوتر، چند خط تلفن و بازاریابها میتواند تمام هزینه باشد. اما نکته اصلی اینجاست که هنوز در برخی از شرکتهای بیمه، سختگیری قابل توجهی برای استخدام افراد و مشاوران انجام نمیشود.
این فعال صنفی در ادامه تاکید کرد: این خلأ باعث شده تا مشاورههای غیراصولی برای بسیاری از متقاضیان خرید بیمه دردسرساز باشد. چون خود اشخاص بازاریاب هیچ اطلاعات تخصصی از این صنعت نداشته و صرفا با چند آگهی و بروشور میتوانند نظر مخاطبان را برای سرمایهگذاری جلب کنند که البته در نهایت هم مشکلاتی برای دو سوی معامله ایجاد خواهد شد. بنابراین سرمایهگذاری فقط داشتن چند ده میلیون تومان پول و سپردن وثیقههای مورد نیاز نزد شرکت مادر نیست، بلکه مهم تخصص و دانش فنی کار است.
لطفی درباره این تصور که بسیاری به امید فروش بیمه شخص ثالث وارد میدان شدهاند نیز اضافه میکند: از آنجا که فروش بیمه نامه شخص ثالث جزو یکی از زیاندهترین بیمهنامهها برای شرکت مادر است، فروش این نوع بیمه اصلا بهعنوان سابقه کار یا پرتفوی نمایندگان محسوب نشده و فقط برای جوری سبد خدمات ارائه خواهد شد، بنابراین هیچ سرمایهگذاری نباید به امید فروش و پورسانت این نوع بیمهنامه وارد میدان شود هرچند نباید فراموش کنیم شرکت بیمه اصلی درباره فروش تعداد بیمهنامههای شخص ثالث در نمایندگیها محدودیتهایی هم متناسب با سیاستهای فروش خود تعیین خواهد کرد.
به اعتقاد امیر هوشنگ لطفی بهترین راه سرمایهگذاری در این زمینه این است که دانش فنی کافی در صنعت بیمه داشته باشید و برای مدتی بهعنوان کارشناس در یکی از شعب یا نمایندگیهای بیمهای فعالیت کنید تا از زیر و بم بازار خوب مطلع شوید و پس از آن با درنظر داشتن توانمندیهای خود در بخشهای مختلف فقط در یک شاخه تخصصی وارد عمل و کمکم راه توسعه و گسترش فعالیت تجاری خود را پیش گیرید، چون به قول معروف با یک دست چند هندوانه نمیتوان برداشت.