در ایران همواره این تصور غلط وجود داشته که مشکل آب نداریم. از آنجا که آب زیرزمینی هم دیده نمیشود و کاهش سطح سفره آبهای زیرزمینی و اتفاقات زیر زمین برای مردم قابل مشاهده نیست، تصور پرآب بودن ایران نهتنها در عوام بلکه در خواص هم ایجاد شدهاست. مردم نمیپذیرند که کشور مشکل آب دارد. با همین تصور، همه به دنبال توسعه هستند. در سالهای گذشته بر پایه همین تصور غلط در بخشهای مختلف کشاورزی، صنعت، شهرنشینی و غیره، همواره افزایش مصرف و توسعه در دستور کار بودهاست. اما واقعیت این است که ایران ظرفیت همین میزان جمعیت فعلی را هم از نظر منابع آبی ندارد.
در کلانشهری مثل تهران به هیچوجه گنجایش توسعه، حتی به اندازه یک لیتر آب هم وجود ندارد. این در حالی است که تصمیمسازان بدون استعلام از وزارت نیرو، شهرکهای زیادی را در اطراف تهران ساخته و توقع دارند که آب آن تامین شود. حال باید پرسیدکه شهرکسازان چگونه بدون استعلام از وزارت نیرو اقدام به توسعه کلانشهری مثل تهران کردهاند. به دلیل نبود هماهنگی امروز در تامین آب بسیاری از شهرکهای جدید با مشکل مواجه هستیم. از اینرو بارگذاری جمعیتی در کلانشهری مثل تهران که منابع آبی محدودی دارد، اقدام نادرستی است.
براساس قانون، باید تمام دستگاهها قبل از تصمیمسازی برای ساختوساز و توسعه در مناطق مختلف از وزارت نیرو استعلام کنند که آیا منابع آب منطقه تکافوی این توسعه را دارد یا خیر. اما متاسفانه تاکنون تصمیمسازیها بدون کسب نظر وزارت نیرو انجام شدهاست. منابع آب شیرین در ایران و جهان مقدار محدود و مشخصی است. بنابراین باید برنامهریزیها براساس پتانسیل منابع آبی انجام شود. برای تحقق این هدف نیز نیازمند طرحهای آمایشی هستیم. طرحهای آمایشی با در نظر گرفتن تمام پتانسیلهای یک منطقه، برنامه مناسبی را برای انجام فعالیتها در اختیار مدیران قرار میدهد. البته هنوز طرح آمایش سرزمین در ایران تدوین نشدهاست.
* معاون حفاظت و بهره برداری شرکت مدیریت منابع آب ایران