تداوم خودزنی ملی

در حالی که سرمایه گذاران خارجی بدون توجه به مبارزات سیاسی در درون گروه های موجود ایران علاقه مند هستند که به ایران بیایند و این اتفاق رخ می دهد، اما به نظر می رسد تخریب دولت نیز پایانی ندارد. روزی صدها خبر از زبان و قلم منتقدان حسن روحانی برای نشان دادن بی عرضگی دولت از سوی رسانه های گوناگون ضددولت تولید می شود و به سمع و نظر مردم می رسد و هدف هم معلوم است؛ دولت فعلی در دوره بعدی نباید رای بیاورد.

این سیمای روزگار ایران امروز است که به مرور به شرایط غیرقابل قبول می رسد و روزی می رسد که شهروندان ایرانی به هیچ کدام از طیف های موجود علاقه ای نشان ندهند. تداوم خودزنی از سوی منتقدان دولت در شرایطی رخ می دهد که براساس آمارهای در دسترس ایران برای رشد 8درصدی و گذر از مرحله ای که رکود مستمر و رشد پایین 40 ساله را پشت سر بگذارد نیازمند سرمایه های خارجی است. ایران برای اینکه در جاده پیشرفت و مسابقه قرار بگیرد علاوه بر عامل یاد شده، به سرمایه انسانی باورمند و معتقد نیاز دارد و بدون سرمایه اجتماعی به جایی نمی رسد. منتقدان دولت یادشان رفته است که ناکارآمد نشان دادن دولت فعلی با این میزان از تخریب به جوان ایرانی اثبات می کند که درون گروه های موجود و احزاب و اندیشه های ایرانی نیروی توانایی نیست که اقتصاد ایران را سامان دهد.

منتقدان دولت حسن روحانی فراموش می کنند که بدگویی و نارکارآمد نشان دادن دولت های سازندگی و اصلاحات و بیان پرحجم اینکه آن دولت ها ناکارآمد بوده اند و آشکار شدن ناکارآمدی دولت های نهم و دهم که نیاز به توضیح ندارد این باور را در ذهن ایجاد می کند که چگونه باید از این دور خبیث ناکارآمدی عبور کرد. دولت یازدهم در شرایطی گرفتار شده است که نمی داند و نمی تواند همه حقایق و واقعیت های موجود و مرتبط با دولت قبلی را بیان کند و از میزان تخریب ها بکاهد و البته برای این کار استراتژی نیز تدوین نشده است.

یک سال باقی مانده از دولت فعلی آخرین شانس های ایران برای جذب سرمایه، تکنولوژی و بازارهای بین المللی و ماندن در کورس رقابت منطقه ای است. منتقدان دولت گویی توجه ندارند که بخش قابل ملاحظه ای از دولت فعلی در سطوح بالا را افرادی تشکیل می دهند که تا همین سه سال پیش در جبهه اصولگرایی بوده اند و تضعیف دولت فعلی تضعیف آن بخش معتدل اصولگرایی نیز به حساب می آید. تداوم خودزنی ملی به وسیله شکست خوردگان انتخابات خرداد 1392 و اسفند 1394 می تواند به ناامیدسازی قطعی ایرانیان منجر شود و این به زیان منافع بلندمدت جامعه ایران است.

عضو شورای سردبیری