آیا هنوز هم سیلیکون ولی خانه پیدایش استارت آپ ها است؟

کارآفرینان حوزه تکنولوژی جزء جذاب ترین افراد جهان هستند. قبلا جوانان علاقه مند بودند ستاره موسیقی یا فضانورد شوند، اما امروز رویای آنها شروع یک استارت آپ با سرمایه اولیه مناسب و کار در یک دفتر شیک و نورگیر در منطقه ای مناسب است. همه ساله، بنیان گذاران بی شماری به شهرهای طلایی می آیند و به چیزی جز رویای خود متکی نیستند، اما اگر حقیقت را بخواهید، این گونه کارآفرینان یک اشتباه خیلی بزرگ و احتمالا کشنده هم می کنند.

آنها بیش از حد روی مراکز استارت آپی معروف تمرکز می کنند که طبعا اجاره، مالیات و قوانین در آنها زیاد و خارج از کنترل است و به همین دلیل رقابت در این نقاط بسیار شدید و گاهی حتی خطرناک است. اما خارج از این مناطق، اوضاع بهتر به نظر می رسد.

 به گزارش نوپانا، مراکز فناوری محور جدیدی در حال ظهور در سرتاسر آمریکا هستند که به اندازه شهرهای بزرگ، استعداد و تخصص در فناوری دارند، اما در عین حال هزینه های  آنها بسیار کمتر است.

در این مطلب دو نمونه از شرکت هایی را بررسی می کنیم که خارج از این مراکز رشد یافته اند:

جذب سرمایه اولیه

باور کنید، امروزه دیگر سیلیکون ولی و نیویورک بهترین جا برای پیدا کردن سرمایه نیستند. بله، تقریباً ۴۷درصد از تمامی سرمایه گذاری های اولیه ای در آمریکا و در شهر کالیفرنیا یافت می شود، اما در بازه زمانی بین سال های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷، سهم سیلیکون ولی در فراهم آوردن سرمایه اولیه تقریباً نصف شد و از ۵/9 میلیارد دلار در سه ماهه سوم سال ۲۰۱۵ به ۰۲/4 میلیارد دلار در سه ماه نخست سال ۲۰۱۷ رسید. مهم تر آنکه، سرمایه گذاران سیلیکون ولی به تدریج کالیفرنیا آفتابی را ترک کرده اند و به مراکز تازه ای رفته اند؛ مناطقی که بیشترین سرمایه گذاری اولیه را از سانفرانسیسکو دریافت می کنند که شامل آستن، شیکاگو، دنور، پورتلند، آتلانتا و سالتلیکسیتی می شود.

در حقیقت، سهم این پنج شهر در تأمین سرمایه اولیه تقریباً ۱/۱ میلیارد دلار است که رو به افزایش است. دنور و آتسن نیز جزو ۱۰ شهر اول آمریکا هستند که از طرف سرمایه گذاران تجاری انتخاب می شوند. به علاوه، سرمایه گذاران به علت ماهیت کار خود دائماً دنبال جریان نقدینگی هستند و شرکت های نوآور در زمینه سرمایه گذاری، خود را به سیلیکون ولی محدود نکرده اند.

معروف ترین آنها رولوشن ال ال سی  (Revolution LLC) است که ۸۴۰ میلیون دلار در استارت آپ های خارج از کالیفرنیا، نیویورک و ماساچوست سرمایه گذاری داشته است و به دنبال افزایش رشد اقتصادی در سرتاسر آمریکاست. یکی از شرکای این شرکت، استیو کیس موسس  ای او ال  (AOL) است که با همین هدف، شرکت رایز آو د رست  (Rise of the Rest) را به وجود آورده است؛ شرکتی که بر مبنای یک برنامه ملی، کارآفرینی و نوآوری را در ایالت هایی مانند نیواورلئانز و آتلانتا تشویق می کند.

هزینه های بالای زندگی؛ زمینه ساز فرار مغزها

تنها مسئله تأمین سرمایه اولیه نیست که انگیزه خروج از شهرهای اصلی را فراهم می کند. افراد بااستعداد و متخصص معمولاً به دنبال شهرهای آفتابی تر و ارزان تر هستند. سیلیکون ولی با خطر فرار مغزها روبه رو است. به طور کلی، ۳۴درصد از جویندگان کار، که بین ۳۱ تا ۴۰ سال سن دارند؛ تصمیم می گیرند از این منطقه خارج شوند و در میان شاغلین ۴۵ تا ۵۴ ساله، این رقم به ۵۰ درصد نیز می رسد. امروزه، این منطقه از سانفرانسیسکو با کمبود استعداد و تخصص روبه رو شده است و در نتیجه فرآیندهای استخدامی طولانی تر و سخت تر و هزینه هر استخدام تازه، بیشتر شده است.

البته این مسئله تعجب آور نیست، چراکه حتی متخصصانی که درآمد بالایی دارند نیز برای زندگی در سیلیکون ولی با مشکل روبه رو هستند، زیرا تقریباً نیمی از درآمد خود را صرف پرداخت هزینه برای خانه هایی می کنند که به محل کارشان نزدیک تر است. به علاوه، سانفرانسیسکو و نیویورک دارای گران ترین بازارهای املاک هستند؛ متوسط اجاره ماهانه آپارتمانی تک خوابه در سانفرانسیسکو ۳۷۲۸ دلار و در نیویورک ۲۶۹۸ دلار است. البته هزینه های دیگر را نیز نباید فراموش کرد؛ مثلاً هزینه های مربوط به نگهداری از کودک یا حمل ونقل. بنابراین تعجبی ندارد که همه می خواهند از این شهرها کوچ کنند.

زندگی در شهرهای دیگر

مردم می خواهند به کجا مهاجرت کنند؟ به شهرهایی مثل آستن و سنتلوئیس؛ جایی که متوسط اجاره به ترتیب ۱۲۴۵ و ۹۶۲ دلار است. اما مسئله صرفاً قیمت پایین تر نیست. آستن یک قالب مناسب  برای محیطی است که استارت آپ ها و کارکنان جوان به آن علاقه دارند. هزینه کم زندگی، شرایط خوب، جذابیت های فرهنگی زیاد و یک اکوسیستم مشارکتی که با جو گران قیمتی مثل نیویورک زمین تا آسمان فرق دارد.

نکته مهم دیگر این است که آستن سهم قابل توجهی از استعدادهای جوان و برتر را در نقاطی مثل شتاب دهنده تکنولوژی آستن و دانشگاه عظیم تگزاس در آستن جمع کرده است که بیش از ۴۰ هزار دانشجو در خود جای داده اند. البته اگر فکر می کنید آستن فقط به درد مردم محلی می خورد، سخت در اشتباه هستید.

کافی است نگاهی به توئیتر و فوراسکوئر  (Foursquare) – دو تا استارت آپ بسیار موفق و مشهور ـ بیندازید. این دو استارت آپ که در فستیوال اس ایکس اس دبیلو  (SXSW) این شهر به راه افتادند. امروزه، با وجود اینکه توئیتر با مسئله سودآوری دنباله داری مواجه شده است، اما فوراسکوئر توانسته است توسط مدل خود از طریق اپلیکیشن های تعیین مکان و ایجاد یک حاشیه از کسب وکارهای اطلاعاتی، پول سازی کند.

مرزهای تکنولوژی

در این میان مسئله فقط آستن نیست. جنوب و غرب میانه آمریکا نیز با بیشترین رشد تکنولوژی در کشور روبه رواست، به خصوص در شهرهایی مثل سنتلوئیس و کانزاسسیتی. سنتلوئیس موردی مناسب از شهرهایی است که به کارآفرینان علاقه ویژه ای دارند. دولت محلی موفق شده است با ترکیب برنامه های عمومی و نهادهای خصوصی، مکان جذابی برای جلب تکنولوژی بسازد، اما چگونه؟ به جای وابستگی به منابع گسترده ای مانند مالیات یا سوبسیدهای دولتی، دولت سنتلوئیس از این الگو استفاده کرده است.

خلق برنامه هایی مثل آرچ گرنتز  (Arch Grants) که رقابتی استارت آپی است و به کارآفرینان امید به دست آوردن ۵۰ هزار دلار کمک مالی و خدمات رایگان را می دهد تا حاضر باشند کار خود را به سنتلوئیس منتقل کنند یا نوید کمک به رشد سازمان هایی مثل مرکز  «اسکالاندریس» را می دهد که هدف از آن بهبود سرمایه انسانی از طریق آموزش و ایجاد شبکه های انسانی از کارآفرینان و متخصصان تکنولوژی است.

در حال حاضر نمی توان گفت که استارت آپ ها متمایل به انتقال به شهرهای کوچک و ارزان تر خواهند بود یا نه، اما یک چیز کاملاً مشخص است؛ نیویورک و سانفرانسیسکو دیگر مراکز خلاقیت فناوری محور نیستند. همانطور که استارت آپ های آنها باعث ایجاد تحول در بسیاری از صنایع شده اند، این غول های فناوری خودشان نیز مورد هجوم رقبا کوچک تر اما چابک تر قرار می گیرند. حال باید منتظر بود و دید که سقوط آنها چگونه خواهد بود.