می توانید چند صد دلار اضافه را خوب خرج کنید؟ 2500 دلار را چطور؟ پس شاید بخواهید تکانی به خود بدهید. بنابر تعبیر پزشکان، ورزش اساسا مثل یک داروی چند کاره واقعی عمل می کند. ورزش مثل ماده ای است که می تواند طیف وسیعی از مشکلات سلامتی، از بیماری های قلبی گرفته تا اختلالات سوخت وساز بدن مانند دیابت و حتی مشکلات بهداشت روانی را درمان کند.
اما اگر دانستن اینکه تمرینات بدنی چقدر شما را شادتر و سالم تر کرده و در عین حال کیفیت خواب و زندگی جنسی تان را بهبود می بخشد، هنوز برای تان قانع کننده نیست، محققان اخیرا میزان مزایای مالی تمرینات بدنی را تعیین کرده اند. بر اساس بررسی های منتشر شده اخیر در نشریه انجمن قلب آمریکا، افرادی که ورزش می کنند نسبت به افرادی که به اندازه کافی تمرین بدنی انجام نمی دهند، سالانه صدها یا حتی هزاران دلار کمتر برای خدمات پزشکی خرج می کنند.
متوسط صرفه جویی برای یک فرد معمولی که به اندازه کافی ورزش می کند نسبت به کسی که ورزش نمی کند، 2500 دلار برآورد شده است.
دکتر خرم نصیر، نویسنده ارشد این پژوهش و مدیر مرکز پیشرفت بهداشت و درمان و کلینیک بیماری های خطرناک قلبی و عروقی در فلوریدا می گوید: «پیام برای بیماران واضح است: هیچ قرصی بهتر از بهینه سازی فعالیت بدنی برای کاهش خطر بیماری و مخارج مراقبت های پزشکی وجود ندارد.»
می پرسید هزینه های باشگاه چه می شود؟ ضرورتی ندارد!
برای انجام تمرینات کافی ورزشی، به اندازه ای که در این تحقیق تعیین شده است، افراد باید بتوانند بگویند که دست کم به طور متوسط هفته ای 150 دقیقه فعالیت ورزشی می کنند. این می شود حدود پنج روز در هفته با روزی 30 دقیقه تمرین.
بر اساس تعاریف محققان برای ایجاد کمی تعرق، میزان متوسطی از فعالیت کافی است که می تواند پیاده روی سریع، جارو کردن برگ های خشک یا یک تمیزکاری حسابی منزل باشد و فعالیت شدید همان است که باعث تعرق زیاد یا افزایش تنفس و ضربان قلب می شود و شامل فعالیت هایی نظیر دو، پیاده روی مسابقه ای، شنا، کلاس های ایروبیک یا دوچرخه سواری سریع می شود. بنابراین در اینجا و با وجود راه های فراوان برای رسیدن به این سطوح فعالیت بدنی، اصلا موضوع هزینه عضویت باشگاه به میان نمی آید.
برای این تحقیق به خصوص، محققان نتایج به دست آمده از بررسی اطلاعات جمع آوری شده در طول دو سال، از 26239 فرد بزرگسال آمریکایی در زمینه مخارج بهداشت و درمان را تحلیل کرده اند. مشارکت کنندگان خودشان میزان فعالیت های فیزیکی و هزینه های مراقبت های درمانی خود را گزارش می دادند و مخارج درمانی عبارت بود از هزینه های نسخه نویسی، بستری شدن در بیمارستان، معاینه سرپایی، خدمات اورژانسی و هر هزینه دیگر. محققان، مشارکت کنندگان را به چند گروه مختلف تقسیم کردند. نخستین مرزبندی بین افرادی بود که به بیماری های قلبی شامل اختلالات شریانی، سکته، نارسایی یا عارضه های دیگر مبتلا بودند یا نبودند. یک سوم افراد این جامعه آماری مبتلا بودند.
افراد غیر مبتلا به بیماری های قلبی و عروقی نیز بر اساس میزان خطر ابتلا به مشکلات قلبی عروقی به سه دسته تقسیم شدند. بعضی افراد در گروه «ضعیف ها» قرار گرفتند، به این معنا که فاکتورهای احتمال خطر قلبی عروقی (شامل فشار خون، دیابت، مشکلات کلسترول، مصرف سیگار و چاقی مفرط) در آنها خوب به نظر نمی رسید؛ دسته دیگر «متوسط ها» بودند و سالم ترین گروه هم گروه «بهینه ها» نامگذاری شدند. درون هر گروه، محققان مخارج درمانی افرادی را که به اندازه کافی (همان 150 دقیقه) ورزش می کردند با مخارج افرادی که ورزش نمی کردند به مقایسه گذاشتند.
در هر مورد مجزا، افرادی که به اندازه کافی فعالیت فیزیکی انجام می دادند هزینه های کمتری برای مراقبت های درمانی صرف می کردند. میزان صرفه جویی برای گروه های مختلف متفاوت بود. برای سلامت ترین افراد در این پژوهش، تفاوت مخارج بین افرادی که به میزان پیشنهادی ورزش می کردند و افرادی که این کار را نکرده بودند، حدود 500 دلار بود.
به طور کلی افراد خیلی سالم کمتر برای درمان هزینه می کنند.
اما آن مبلغ متوسط نفری 2500 دلار، هم در سطح فردی و هم اگر می توانستیم افراد بیشتری را تشویق کنیم که ورزش کافی کنند، در سطح ملی بسیار قابل توجه است. از بین همه عوامل کاهش خطرات قلبی عروقی، فعالیت بدنی، یکی از مهم ترین عوامل در نظر گرفته می شود و همان چیزی است که می تواند افراد را از گروه «ضعیف ها» به گروه «بهینه ها» ببرد.
البته این مطالعه تنها می تواند نشانگر نوعی رابطه موثر باشد و نشان نمی دهد که الزاما ورزش دلیل اصلی مخارج درمانی کمتر و سلامتی بیشتر افراد است. تمام چیزی که ما درباره ورزش می دانیم این است که به طور بالقوه منجر به کاهش نسبتا زیادی در میزان مخارج درمانی افراد می شود.
اگر هنوز هم برای اینکه خودتان را قانع کنید تا کمی ورزش کنید به چیز دیگری نیاز دارید، نگاهی به کیف پول تان بیندازید.