اگر بخواهیم درخصوص عملکرد دولت در دو سال گذشته صحبت کنیم ذکر چند نکته ضروری است. بهطورکلی دولتها در دوره اول با محدودیتهایی مواجهند که در دوره دوم وجود ندارد. نکته اول محدودیت بودجه است، دولتها نخستین سال را با بودجه دولت قبل سپری میکنند و دلیل این امر هم ساختار بودجهریزی کشور است. بنابراین دولت در سال اول تابع بودجهای است که در آن دخالت حداقلی دارد.
دومین نکته درخصوص مشکلاتی که در این دوره وجود داشته است برای مثال ظرفیت بودجه متناسب با شرایط تعریف شده نبود حدود 400هزار میلیارد تومان تعهد ایجاد شده بود اما بودجه عمرانی بیش از 30هزار میلیارد تومان نمیتوانست باشد یا 215میلیارد تومان بدهی ایجاد شده بود اما درآمد دولت از جهت منابع و مصارف تعیین شده بود و... بنابراین باید به دولت حق بدهیم که در دو سال اول عملا نتواند به حد قابل قبولی از خواستههایش برسد.
اما در مورد اتفاقاتی هم که در این زمان کوتاه رخ داده نمیتوان گفت که دولت عملکرد مثبتی نداشت. در مسئله سیاستهای پولی دولت سعی کرد تا با کنترل نقدینگی مسئله تورم را تاحدی کنترل کند. از سوی دیگر دولت سعی داشته تا در شفافسازی مسائل اقتصادی قدم بگذارد و برخی از موانع تولید و اشتغال در کشور را مرتفع کند که لایحه رفع موانع تولید ازجمله اقدامات ارزشمند دولت در این زمینه بود. نکته سوم در عملکرد دولت در سیاست خارجی بود که توافق هسته محصول همین سیاستهای مدیریت شده دولت برای کاهش فشار تحریمها بر اقتصاد کشور است.
بنابراین نمیتوان عملکرد دولت را منفی ارزیابی کرد. در بخش اشتغال و تولید در برخی زمینهها مانند تامین نقدینگی، تامین مواد اولیه و تامین قطعات به لحاظ آماری وضعیت نسبت به دوسال گذشته بهبودی نداشته اما این موضوع بیش از آنکه به عملکرد دولت بستگی داشته باشد محصول شرایط تحریمی در اقتصاد کشور است، در مجموع دولت طی این دو سال با محدودیتهایی مواجه بوده که قابلانکار نیست، ازاینرو نمیتوان گفت که دولت عملکرد کاملا مثبت و موفقی داشته اما لااقل ازنگاه کارشناسی نمره قابل قبولی دریافت میکند.
* نماینده لاهیجان در مجلس