نشریه کیلویی چند؟

چند وقت پیش در هفته مطبوعات بود که توی همین صفحه سرمایه‌گذاری یه گزارش مفصل درخصوص اینکه چطور یه نشریه تاسیس کنیم یا یه روزنامه راه بندازیم و ازش پول خوب دربیاریم نوشته شد، جالبه که من خودم که یه دکتر سرمایه‌گذاری‌ام کلا معتقدم توی ایران کارای فرهنگی با وضعیتی که داریم پولی از توش درنمیاد، حالا نظر ما به کنار، اتفاق‌های بعد از چاپ اون گزارش خیلی جالب بود که فکر کردم بهتره شمارو هم در جریانش بزارم. 

یه نمونه خیلی مهمش آقایی بود که با دفتر روزنامه تماس گرفته بود و می‌خواست توی این زمینه سرمایه‌گذاری کنه، ازش پرسیدم خوب به چه حوزه‌ای از مطبوعات علاقه دارید؟ می‌خواین از کجا شروع کنید؟ 

فرمودند: من کلا به مطبوعات علاقه زیادی ندارم، یه جورایی دنبال یه سرمایه‌گذاری نون و آبدارم. 

گفتم: خب! تا اینجا که به خطا زدی چون نونی و آبی از نشریه در نمیاد، حالا کار و علاقه اصلیتون چیه؟ الان توی چه حوزه‌ای فعالیت می‌کنید؟ چطور می‌خواین سرمایه‌گذاری کنید در حالی که اصلا علاقه‌ای ندارین؟ 

جواب دادند: راستشو بخوای من کارم لابی‌گریه، یه جوری کار راه بندازم، از این دست می‌گیرم به اون دست می‌فروشم، این وسطم یه سود جزئی برای خودم برمی‌دارم. 

گفتم: خب الان برای بحث نشریات می‌خوای چیکار کنی؟ توی این حوزه دلالی جواب نمیده مهندس. 

اینجا بود که در کمال ناباوری یه جواب وزین شنیدم: «خب! شما به من بگو چطور می‌تونم مجوز چندتا نشریه رو بگیرم، من میرم و با آشناها و اعتباری که دارم مجوزهارو می‌گیرم و بعد از یه مدتی توی بازار سیاه این مجوزها رو به قیمت خوبی می‌فروشم، به هر حال کاسبیه دیگه، من نکنم یکی دیگه می‌کنه». 

من اصولا وقتی جوابی ندارم بدم تلفن رو قطع می‌کنم چون با این وضعیتی که این آقا داشت، واقعا ترسیدم هر کلمه‌ای که به زبون بیارم یه استفاده‌ای ازش بکنه و از آب گل‌آلود مملکت یه ماهی گنده برای خودش بگیره، یکی نیست بگه آخه مرد حسابی همینجوریش اوضاع مطبوعات مملکت داغونه، تازه ما کلی راهکار دادیم تا بتونیم سرانه مطالعه رو بالا ببریم و ملت بیان دوقرون بزارن کف دست نشریات و مطالبشون رو بخونن، تازه توی این وانفسا تو به فکر لابی‌گری‌ام هستی؟ می‌خوای مجوز خریدوفروش کنی، پول دربیاری؟!