گرفتن ماهی از آب گل آلود حکایت اجرای طرحها و ایدههای مسکنی با نرخ بهره بالای 35 تا 40 درصد است. وضعیت نابسامان بازار مسکن برای همه روشن است، اینکه قدرت خرید مردم کاهش یافته، اینکه میزان عرضه پاسخگوی نیاز موجود در بازار را نمیدهد، بنابراین اجرای طرحی درد مسکن را دوا میکند که با قدرت خرید مردم تعریف شده باشد. زمانی که طرح لیزینگ مسکن مطرح شد از نرخ بهره 35 درصد برای بازپرداخت اقساط شرکت لیزینگکننده حرف زده میشد، این در حالی است که دولت ادعای کاهش نرخ تورم را دارد و در کشورمان هم نرخ بهره بانکی براساس نرخ تورم کاهش و افزایش مییابد، بنابراین باید نرخ بهره سود تسهیلات هم کاهش یابد. معتقدم طرح لیزینگ مسکن در شرایطی منطقی میشود که نرخ سود پنج تا هفت درصدی را برای اقشار مختلف مردم در نظر بگیرد، نه سودهای 30 تا 35 درصدی که در این شرایط تنها عده خاصی از مردم را میتواند تحت پوشش خود قرار دهد که در این صورت آن عده هم نیازی به خانهدار شدن از طریق لیزینگ ندارند و به سمت روشهای متعارفتری مانند اخذ وام بانکی میروند.
باید در نظر داشته باشیم که سود اصلی شرکتهای لیزینگ از سود سپردههای مردم و گردش مالی آن است و در همه جای دنیا سود تسهیلات چه لیزینگ و چه وامهای بانکی نزدیک به صفر درصد است و به یقین شرکتهای لیزینگکننده میتوانند با نرخ سود هفت درصد سوددهی خوب و معقولی داشته باشند و با استقبال مردم از این طرح و افزایش خرید خانه از طریق لیزینگ این سود هم افزایش مییابد.
از طرفی دیگر، اینکه شرکتهای لیزینگ 80درصد هزینه اولیه را فراهم میکنند، دستاورد جدید و قابلتوجهی نیست در تمام کشورهایی که لیزینگ سابقه طولانی دارد، سهم آورده شرکتها 100 درصد مبلغ خرید است و حتی خانه را بهصورت مبله شده به متقاضی تحویل میدهند. بنابراین، معتقدم دولت باید طرح لیزینگ را با نرخ سود کمتر از 10 درصد به اجرا برساند تا هم شرکتهای لیزینگکننده به سود منطقی و معقولی دست پیدا کنند و هم دولت تعهدی را نپذیرد و هم اینکه توان خرید مردم افزایش یابد.
* رییس انجمن انبوه سازان مسکن و ساختمان