ســتارهشناسان آمریکایی توانستهاند مچ یک سیاهچاله را در حال از هم دریدن یک ستاره در فاصله 290میلیون سال نوری بگیرند. این رویداد زمانی رخ میدهد که یک ستاره به فاصله بسیار نزدیکی از سیاهچاله برسد و کشش شدید سیاهچاله باعث ایجاد نیروی کششی میشود که ستاره را از هم میدرد. در این رویدادها که اختلالات جزر و مدی نام دارند، برخی از ضایعات ستارهای با سرعت بسیار بالا به میان فضا پرتاب شده و مابقی آن در داخل سیاهچاله سقوط میکنند. این امر منجر به یک جرقه چشمگیر پرتو ایکس میشود که میتواند برای چند سال باقی بماند.
به گفته دانشمندان، رویداد اخیر نزدیکترین اختلال جزر و مدی کشف شده در یک دهه اخیر بوده است. این نتایج از برخی ایدههای جدید در مورد ساختار و تکامل رویدادهای اختلال جزرومدی پشتیبانی میکند. در آینده این اختلالات جزر و مدی میتوانند آزمایشگاههایی برای بررسی تاثیرات گرانش شدید به دانشمندان ارائه کنند.