به گزارش گاردین، کارگران در مزارع چای هند با حقوق پایین و شرایط سخت کار، توان ادامه زندگی را از دست دادهاند. ۶۹ کارگر در سالجاری میلادی در مزارع چای هند جان خود را از دست دادهاند. بیشتر این کارگران که در مزارع منطقه «بونداپای» کار میکنند، با حقوق روزانه یک دلار و ۵۰ سنت حتی از تهیه مایحتاج اولیه خانواده خود بازماندهاند.
«رامش ماهالی» یکی از این کارگران میگوید: «بسیار نیازمند و تنگدست شدهایم، بهگونهای که حتی شکم فرزندانمان را نیز نمیتوانیم سیر کنیم.» «سونیل بخشی» که به تازگی از سمت خود بهعنوان رییس کارگران در منطقه «سورندراناگار» استعفا داده است، گفت که از سال ۲۰۰۳ میلادی تاکنون حقوق خود را دریافت نکرده است و در طول ۱۸ ماه گذشته هشت نفر از کارگران در اثر گرسنگی و شرایط سخت کار جان خود را از دست دادهاند. کارگران چای بخش غربی بنگال نیز وضعیت مشابهی دارند و در سال گذشته میلادی چهار کارگر در این منطقه جان خود را از دست دادهاند.
کمپین حقوق کارگران گزارشهایی را درباره وضعیت اسفبار این کارگران منتشر کرد که باعث شد دولت هند، غذا (برنج دو کیلوگرم به ازای هر کارگر در هفته) و کمکهای اولیه پزشکی به این مناطق ارسال کند، اما وضعیت نابسامان کار همچنان به قوت خود باقی است. «هارش مندر» ناظر طرح ارسال غذا به هند نیز گفته است که «روابط و استعمار باعث این وضعیت شده است.» کارگران پس از مدتها کار سخت در این مزارع توانستهاند فرزندان خود را به مدرسه بفرستند، اما وابستگی آنها به خانههای تحت مالکیت صاحبان مزارع، باعث شده تا نتوانند تغییر خاصی در وضعیت زندگی خود ایجاد کنند.