صادرات سنگآهن با اما و اگرهای فراوانی همراه بوده است. اوایل سال جاری، صدای اعتراض دولتیها نسبت به افزایش صادرات سنگآهن شنیده میشد. آنها اعتقاد داشتند که این صادرات، به معنای خامفروشی است و باید با وضع عوارض تا حد ممکن آن را کاهش داد؛
آن هم بهویژه وقتی که قرار است تا سال 1404 به تولید 55میلیون تن فولاد برسیم. اما توجیه سنگآهنیها بر این اساس استوار بود که اگر خامفروشی مشکل دارد، چرا دولت برای از بین بردن این اصل، از خودش شروع نمیکند؟ زیرا نفت هم کالایی است که خام فروخته و به دلار تبدیل میشود.
سرتان را درد نیاورم؛ آخرین خبرها حاکی از آن است که فعلا عوارض سنگآهن منتفی است و حتی با رایزنیهای صورت گرفته، سنگآهن ایران در چین، 2دلار افزایش قیمت داشته است. بنابراین درحال حاضر میتوان با خیال راحت روی این موضوع سرمایهگذاری کرد. البته اگر کاری صورت بگیرد که این مواد صادراتی ارزش افزودهای هم داشته باشد، موفقیت شما دوچندان خواهد شد.