گزارشی از سرمایه گذاری در بازار تولید تابلوهای برق / سرمایه ها در آتش بی توجهی

تابلوی برق به عنوان مجموعه ای که بیش از 500قطعه الکتریکی و الکترونیکی در آن نصب و راه اندازی می شود، امروزه از اهمیت بالایی در جامعه صنعتی برخوردار است و به نوعی قلب تپنده حیات جوامع محسوب می شود. چون شریان های هر کارخانه ای، هر خانه ای و هر شهر و روستایی از این قلب برقی عبور می کند.

به طور کلی هر جا که بحث بهره برداری انرژی الکتریکی در تولید، انتقال و توزیع و تبدیل انرژی الکتریکی و کنترل تجهیزات مصرف کننده انرژی الکتریکی مطرح باشد، وجود تابلوهای برق ضرورت می یابد. وجود چنین گزاره هایی موجب می شود که اهمیت این بخش از تولید بیش از پیش نمایان شود.

از طرفی با خواندن رزومه بسیاری از شرکت های تولیدکننده تابلوبرق به نتایجی از این دست می رسیم؛ اینکه حداقل 10هزار متر زمین برای احداث کارخانه به کار برده اند. در چنین زمینی سالن های زیادی اعم از سالن فلزکاری، سالن رنگ، سالن مونتاژ تابلوهای فشار ضعیف، فشار متوسط، مونتاژ پست های پیش ساخته، دفتر مهندسی و فروش، ساختمان های اداری و رفاهی، انبار قطعات، انبار محصول و. . . ساخته شده است.

تجهیزات متنوع و زیادی نیز باید در این سالن ها کار گذاشته شود. تجهیزات و ماشین آلاتی چون ماشین آلات فلزکاری، تجهیزات رنگ آمیزی، تجهیزات مونتاژ بدنه، تجهیزات شینه کشی، تجهیزات علامت گذاری، تجهیزات تست رنگ، تجهیزات تست فشار ضعیف و تجهیزات تست فشار متوسط.

همه این وسایل، تجهیزات، زمین، سالن و انبار و به طور کلی مکان و. . . را که کنار یکدیگر قرار دهیم باید منتظر صرف هزینه ها و سرمایه اولیه بسیار بالایی باشیم که تولیدکنندگان برای احداث و راه اندازی چنین واحدهای تولیدی به کار برده اند اما در شرایط فعلی بهره لازم را از این سرمایه گذاری نمی برند. در این ارتباط  «فرصت امروز» گفت وگویی داشته با مهندس سیدمحمد ذوالفقاری، مدیرعامل شرکت تابان تابلو.

این تولیدکننده باسابقه سخنانش را با ابراز نگرانی نسبت به وضعیت کنونی صنایع داخلی کشور آغاز می کند: صنایع داخلی کشور به لحاظ افزایش بیش از حد سود وام های بانکی و سیر تطور اخذ آن نسبت به کشورهای اروپایی و حتی چین، دچار مشکلات عدیده ای شده  است. از طرفی به دلیل نبود بازار کار به علت تعطیلی پروژه ها و شرایط نامساعد اقتصادی به خاطر تحریم ها که در کشور وجود دارد، بسیاری از پروژه ها به اصطلاح خوابیده است و کارکردی ندارد.

این مسائل مشکلات زیادی را بر این صنف و سایر اصناف تحمیل می کند. بنابراین این صنف نیز مانند بسیاری از اصناف دیگر کالاهای مورد سفارش را تولید می کند و به دلیل عدم سفارش در حد توان کارخانجات، اکثر تولیدکننده ها رو به کوچک کردن و تقلیل نیروی کار آورده اند.

بنابراین صنفی که براساس سفارش پروژه کارش پیش می رود دچار بیکاری می شود. ولی اگر برای تولیدکنندگان حاشیه امن اقتصادی و بازار کار در حد سود نسبی ایجاد شود، قطعا این تولیدکنندگان نه تنها توان تامین نیازهای داخل کشور را دارند بلکه بازارهای بیرونی را نیز با موفقیت تامین می کنند.

حمایت دولتی نیاز است

«حمایت دولت از تولیدکنندگان می تواند موثر واقع شده و از نگرانی های تولیدکنندگان بکاهد.» این تولیدکننده با بیان این جمله در ادامه اشاره ای هم دارد به کیفیت تابلوهای برق  تولیدی در ایران و می گوید: محصولات ایرانی دارای کیفیتی در حد استانداردهای جهانی هستند. اما چون نه در بازار داخلی التفات چندانی می بینند و نه در بازارهای خارج از کشور، ظرفیت های شان تا حدودی بی استفاده مانده است.

مهندس ذوالفقاری می افزاید: در این زمینه به مثالی اشاره می کنم. وقتی رئیس جمهوری ترکیه به عراق می رود، نخستین سوالش از رئیس جمهوری عراق این است که معوقات و مطالبات پیمانکاران ترکیه که در بازار عراق مشغول به کار هستند، پرداخت شده یا نه؟ اگر پرداخت نشده باشد، اعتراض جدی و حتی ترک معاملات دیگر را مبنای کار قرار می دهند اما مسئولان ایرانی چنین حمایتی از تولیدکنندگان و پیمانکاران ایرانی حاضر در کشورهای دیگر نمی کنند. این مسئله در حالی رخ می دهد که بسیاری از تولیدکنندگان فعلی با سرمایه ای بین 50 تا 100میلیارد تومان وارد این بازار شده اند اما فعلا این سرمایه تقریبا راکد مانده است.

مشکلات همچنان پا برجاست

مدیرعامل تابان تابلو همچنین به مشکلاتی اشاره می کند که در مسیر واردات بعضی از قطعات و مواد اولیه مورد نیاز وجود دارد و می گوید: هر چند با اجرایی شدن برجام صحبت های زیادی مبنی بر باز شدن درهای اقتصادی دنیا به روی ایران می شود اما هنوز هم ما باید برای واردکردن کالاها از راه های واسطه ای مانند ترکیه، دوبی و. . . استفاده کنیم که در این صورت هزینه هایی برای تولیدکننده به دنبال دارد و زمان زیادی از او می گیرد.

همه این مسائل هزینه های سربار تولید هستند و در شرایط کنونی که بازار پررونقی وجود ندارد، تولیدکننده بیش از پیش تحت فشار اقتصادی قرار می گیرد. در این صورت کارخانجات تنها برای تامین هزینه های جاری خود پروژه های اصطلاحا یر به یر را بدون سود قبول کنند تا شاید چرخ تولیدی شان بچرخد و بتوانند هزینه های پرسنل شان را تامین کنند.

به این مسئله باید ورود کالاهای بی کیفیت به بازار ایران را هم اضافه کنیم درحالی که نیازی به واردات شان نیست. اما متاسفانه سهم زیادی از بازار را در اختیار می گیرند و تولیدکننده داخلی را در تنگنا قرار می دهند. این اجناس بی کیفیت در نهایت ضربات و صدماتی را برای مال و جان مردم به همراه دارند. اتصالی ها، آتش گرفتن ها و. . . را می توان از نتایج ورود چنین کالاهایی به بازار دانست.