دوست همیشگی جامعه

این بار و همراه با انجمن جهانی زنان کارآفرین قرار است سری به مکزیک بزنیم. کشوری با مردمان آفتاب‌سوخته و کلاه‌های معروف. در این کشور با بانویی همراه می‌شویم که با عضویت در گروهی از این سازمان نه‌تنها مراتب رشد خودش را ایجاد کرده است بلکه برای عضوگیری هر چه بیشتر این گروه و رشد افراد عضو شده در آن هم تلاش می‌کند. به فکر ارائه خدمات اجتماعی به بانوان کشورش است و در این میان لوح تقدیرهایی هم بابت تلاش‌هایش دریافت کرده است.

در سال 1985 اعضای BPW (سازمان جهانی زنان کارآفرین) در کنفرانسی در اوکلند نیوزیلند شرکت کردند. جو این کنفرانس بسیار داغ بود، چراکه اعضا به صحبت‌های رییس BPW مکزیک، خانم سیلویا سالازار گوش سپرده بودند. صبحت‌های این بانوی مکزیکی درباره پروژه مدرسه‌ای برای پرستارها بود که قرار بود در مکزیک ساخته شود و همه مشتاق این تشکیلات بزرگ شده بودند.

پروژه‌های دیگری نیز در جای‌جای دنیا به همت بخش بین‌الملل BPW در حال انجام بود اما یک مشکل وجود داشت و آن اینکه همه پروژه‌ها نیازمند پول و بودجه بودند. دفتر مرکزی این نهاد در لندن نیز باید بازسازی می‌شد و به تجهیزات بهتر و بیشتری نیاز بود. اما BPW‌ها می‌توانستند روی برخی زنان حساب ویژه‌ای باز کنند و یکی از آن زنان اورسولا‌شولتز، خزانه‌دار سوییسی بود. او ایده شکل‌گیری یک گروه به نام دوستان IFBPW را که اکنون به‌عنوان بخش بین‌الملل BPW شناخته می‌شود، داد. او یکی از بشردوستانی بود که همواره به BPW ارزش می‌گذاشت و از اینکه می‌توانست به خانم‌های دیگر در سراسر دنیا کمک کند، احساس خوشحالی می‌کرد. طرح پیشنهادی اورسولا بی‌درنگ پشتیبانی شد و چندین نفر از شرکت‌کنندگان در کنگره عضو گروه تازه شدند. لیو یاریسی هم یکی از زنانی بود که به عضویت این گروه درآمد. حرف‌های او درباره این گروه را از زبان خودش بخوانید:

من نیز بسیار تحت تأثیر قابلیت‌های این گروه قرار گرفتم و تصمیم گرفتم تا «دوست» این گروه شوم. اکنون 24 سال گذشته و من همچنان اینجا حضور دارم و به‌عنوان «دوست برنزی» شناخته می‌شوم. چندین نفر دیگر از اعضای این گروه نیز به اصطلاح دوست -گروه شدند. در سال 1995 همه ما به پاس سال‌ها وفاداری و تعهد به‌عنوان دوست BPW لوح تقدیر دریافت کردیم. همچنین یک لوح تقدیر دیگر به کسانی اهدا شد که همچنان و پس از 20 سال دوست این گروه باقی مانده‌اند. بسیار به این تقدیرنامه‌ها افتخار می‌کنم و چشم به راه سومین‌شان هستم که پس از 30 سال دوستی با این گروه به من اهدا خواهد شد!

«دوستان» از توجه ویژه BPW لذت وافر می‌برند. آنها جایگاه ویژه‌ای در کنگره دارند، همان‌طور که از نگاه ویژه‌ای در نشست‌های منطقه‌ای بهره‌مند هستند. در ابتدای راه وقتی تنها راه ارتباطی افراد قلم و کاغذ بود، آنها خبرنامه BPW News را از بخش بین‌الملل دریافت می‌کردند. حالا البته این اطلاعات را می‌توان از سایت ما دانلود کرد. در این کنگره همواره رویدادهای ویژه برای «دوستان» سازمان‌دهی می‌شود. «دوستان» خودشان هزینه‌های مالی این رویدادها را به عهده می‌گیرند، اما یک چیز مهم‌تر هم به این رویدادها می‌بخشند و آن اشتیاقی است که دارند! در میان رویدادهای بسیاری که در ذهنم مانده در یکی از آنها شرکت‌کنندگان همگی به سبک دهه 1930 لباس پوشیدند که یادآور دوران شکوهمند اعضای پیشرو ما بود. قطار کوچکی را در ونکوور به یاد می‌آورم که تا چشم کار می‌کرد «دوستان» ما در آن بودند. به یاد می‌آورم شامی را که در تراس یک ویلای زیبا بر بام رم و درحالی‌که شهر زیر پایمان بود صرف کردیم. اینها همگی در کنار فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی که به توانمندسازی هر چه بیشتر زنان منجر می‌شود، رخ می‌دهند. کمااینکه رفتن به مکزیک بی‌دیدار از فریدا مگر ممکن است. بانوی ‌این هفته ما می‌گوید: من همچنین از رویدادهای «دوستان» در مکزیکوسیتی لذت زیادی بردم. ما به دیدن خانه فریدا کاهلو، هنرمند نامی مکزیکی رفتیم و در آنجا سی‌دی به ما دادند که برای گرامیداشت این زن دوست‌داشتنی تهیه شده بود. این دیدار با موسیقی و آواز همراه شد و شب خاطره‌انگیزی برای همه ما رقم زد. در این رویداد همچنین نشان تازه «دوستان» به شرکت‌کنندگان اهدا شد.

گاهی هم اتفاق‌های جالبی در کنگره می‌افتاد. مثلاً یک‌بار من پرسشنامه‌ای تهیه کردم که در آن سوالاتی چون «چگونه از وجود «دوستان» با خبر شدید؟» یا آیا دوست دارید رویدادهای ویژه دیگری برای «دوستان» تدارک دیده شود یا خیر؟ مطرح کرده بودم. برخی پاسخ‌ها خیلی جالب بودند. مثلاً به سوال اول پاسخ داده بودند که «در کنگره» یا «بله هم در خود کنگره و هم در خارج از آن». «دوستان» خاص است. یک فرد می‌تواند به‌عنوان «دوست» یا «دوست برنزی» در گروه عضو شده و پله‌های ترقی را طی کند تا به «دوست الماسی» برسد.