دور زدن یا برداشتن موانع

چند وقت پیش در همایشی حضور داشتم که به مناسبت اقدام بی‌نظیر بسیاری از جوانان کشور در عرصه فیلم و عکس بر پا شده بود.
مجری‌های مراسم روی سکو بودند و یک شیء مزاحم روی صحنه بود. افرادی که روی صحنه می‌رفتند بدون توجه به آن جسم مزاحم به کار خود ادامه می‌دادند. مسئولان، دبیران و دست‌اندرکاران هر کدام روی صحنه می‌‌رفتند، آن جسم مزاحم را دور می‌زدند، به کار خود می‌رسیدند و دوباره پایین می‌آمدند.
با خودم گفتم که چرا از این همه انسان که از دور آن جسم عبور می‌کنند، یکی آن را برنمی‌دارد تا دیگران اذیت نشوند.

آن شیء یک قوطی آب معدنی بود که روی صحنه و دقیقا جلوی میکروفون در جایی که فرد سخنران می‌ایستد جا مانده بود.
سوال دیگری به ذهنم رسید؛ جوانانی را در آن همایش به پاس اقدام شایسته آنها گرد هم آورده بودند تا از تلاش شان قدردانی کنند، آیا با چنین طرز تفکری و چنین سطحی از دقت در دیدن و شنیدن می‌توان الگوی مناسبی برای آن جوانان بود؟
به روی صحنه رفتم و برای حاضران از بطری آب رها شده روی صحنه گفتم. گاهی لازم است تا افراد مسئول و کسانی که جای آنها روی صحنه است، اجسام مزاحم را که جلوی کار بقیه را گرفته است از میان بردارند.
اگر این تفکر غالب باشد جوانانی که می‌خواهند کاری برای کشور خودشان انجام دهند نیز می‌توانند موثرتر از قبل اقدام کنند.
از جوانانی که در عرصه سینما و فیلم فعالیت می‌کنند، می‌خواهم تا بهتر ببینند و حساس‌تر بشوند تا بتوانند دست روی نقاط لازم بگذارند و هر بار که کاری را آغاز می‌کنند فکر کنند که بار اول است.
از مسئولان هم می‌خواهم تا موانع موجود اقتصادی و ... بر سر راه جوانان را بردارند و کمک کنند فضای بهتری حاکم شود.