بررسی تجربه کشورهای دنیا حاکی از آن است که یکی از حلقههای مفقوده تامین مالی در ایران، توسعه نیافتن ابزارهای بدهی است. مطابق بررسیها، رویکرد اکثر کشورهای دنیا به سمت تامین مالی از طریق بازار بدهی معطوف شده است؛ به نحوی که «نسبت بدهی دولت به تولید ناخالص داخلی» در اکثر کشورهای پیشرفته در بازه 60 تا 100 درصد در حال نوسان است اما این نسبت در ایران حداکثر به 23 درصد میرسد. توسعه ابزارهای مالی مبتنی بر بازار بدهی از آن جهت توصیه میشود که علاوه بر «ایجاد شفافیت بیشتر در بازارهای مالی»، موجب «عمیق شدن بازار مالی» و باعث افزایش آزادی عمل بیشتر نظام بانکی میشود؛ ضمن اینکه اثرات تورمی کمتری خواهد داشت.