اخترفیزیکدانان دانشگاه تورنتو دریافتند میلیاردها سال پیش در یک برخورد نزدیک بین سیاره مشتری و یک سیاره غولپیکر دیگر، مشتری باعث اخراج آن سیاره از منظومه شمسی شده است. برای نخستین بار در سال 2011 فرضیه حضور سیاره پنجمی در زمان شکلگیری منظومه خورشید ارائه شد. طبق این فرضیه در کنار سیارات مشتری، زحل، اورانوس و نپتون که امروزه به این نام آنها را میشناسیم، یک سیاره غولپیکر گازیشکل دیگر نیز وجود داشته است.
سالهاست که دانشمندان گمان میکردند این سیاره اخراج شده همان زحل یا مشتری است. اخراج این سیاره غولپیکر در نتیجه برخورد سیارهای نزدیک بوده که در آن یکی از سیارات شتاب زیادی گرفته و از جاذبه عظیم خورشید آزاد شده و به خارج از منظومه شمسی رانده شده است. توجه راین کلوتیر، سرپرست تحقیق و همکارانش به قمرها و مدارهایی جلب شد که براساس مدارهای مدرن کالیستو و لپتوس توسط کامپیوتر شبیهسازی شدهاند. این دو به ترتیب قمرهایی هستند که به طور منظم به دور مشتری و زحل در حال چرخشند.