طرز تفکر خود را در مورد خطرکردن تغییر دهید

کارآفرینان می دانند که با احتمال بالایی از شکست رو به رو هستند. آنچه نمی دانند این است که شاید به طرز وحشتناکی توسط بلایای طبیعی از صحنه بازی خارج شوند؛ سیل هایی که عملیات را نابود می کنند، توفان هایی که تأمین کننده های کلیدی را به کلی از صحنه روزگار پاک می کنند و بحران های مالی که تقاضا را کاملاً از بین می برند.

در حالی که شرکت های بزرگ مدیریت خطر را در صدر توجه قرار می دهند، شرکت های کوچک تر آنقدر سرگرم سروکله زدن با مشکلات معمولی هستند که جای نگرانی برای بلایای واقعی برای شان نمانده است. به نقل از استادان دانشکده وارتون پنسیلوانیا و نویسندگان کتاب جدید مهار خطرات غیرمترقبه: چگونه شرکت ها با اختلالات کنار می آیند، هاوارد کانروثر (Howard Kunreuther) و مایکل یوسیم (Micheal Useem)، این یک اشتباه است.

یوسیم می گوید، «وقایع عامل اختلال نه تنها دائما رخ می دهند، بلکه شدت آنها نیز در حال افزایش است. اگر به اختلالات واقعاً عظیم مانند زلزله ژاپن و سونامی حاصل از آن فکر کنید، درمی یابید که زنجیره های تأمین سرتاسر دنیا را تحت تأثیر خود قرار داده اند. عواقب چنین وقایعی تقریباً هر کسی را درگیر می سازد.»

شرکت های کوچک نیز در این میان آسیب پذیر هستند. براساس تحقیقی از شرکت های بیمه Insureon و Manta، اکثریت عظیمی از کسب وکارهای کوچک یا به کلی بیمه نشده اند یا از سطح کافی بیمه برخوردار نیستند. شرکت سرمایه گذاری جی پی مورگان (JPMorgan Chase) گزارش کرده است که تنها نیمی از کسب و کارها اندوخته اضطراری کافی برای پوشش دادن هزینه های معمول به مدت 27 روز را دارند. در این میان تعداد اندکی منابع لازم جهت ایجاد زنجیره های تأمین اضافی یا نفوذ کافی برای مجبور کردن توزیع کننده ها به بالابردن توان بازگشت پس از آسیب را دارا هستند.

مطلب مرتبط:از خطر کردن نترسید

مخاطرات کوته بینی

نویسندگان اذعان دارند که رهبران شرکت های کوچک در معرض جهت گیری های ذهنی هستند که اجازه نمی دهد گام های لازم برای کاهش آسیب پذیری شان را بردارند. مهم ترین آنها کوته بینی است. به خاطر کمبود منابع، عموم رهبران کسب وکارهای کوچک و جدید تمایل به سرمایه گذاری هایی دارند که بازگشت کوتاه مدت داشته باشد. قانع کردن آنها برای هزینه در جهت حفاظت در برابر آینده ای که ممکن است هرگز از راه نرسد، کار سختی است.

کانروثر می گوید: رهبران باور دارند که وقایع با احتمال کم مانند توفان، زمین لرزه و سیل در حد و اندازه ای نیستند که ارزش توجه آنها را داشته باشند. این کار منجر به یک خشنودی از خود می شود. او می گوید، «اما اگر به آنها بگویی در طول 25 سال آینده احتمال بیش از یک در پنج وجود دارد که حداقل یکی از این بلایای طبیعی برای شما اتفاق بیفتد، کم کم توجه شان جلب می شود.»

کانروثر مدیران را ملزم می داند به کاهش خطر، حتی در صورتی که هیچ اتفاق بدی نیفتد، به چشم یک مولد سرمایه نگاه کنند. برای مثال، ممکن است کاهش سطح موجودی محصولات از نظر مالی عاقلانه باشد؛ اقدامی که آسیب پذیری شما را در صورتی که یک گردباد انبارتان را با خاک یکسان کند محدود می کند. او دوست دارد مؤسسات مالی به ویژه وام دهندگان و بیمه گذاران را ملاقات و مدیران کسب و کارهای کوچک را به سرمایه گذاری برای کاهش خطر ترغیب کند. کانروثر می گوید، «اگر کاری کنید تا کارخانه تان را امن تر سازید، در این صورت سرمایه گذاری تان به هدر نرفته است. بلکه در کل طول عمر ساختمان از مزایای آن بهره مند می شوید.»

ممکن است برای شما هم اتفاق بیفتد

خوش بینی زیاد و اعتمادبه نفس بیش از حد نیز ممکن است تأثیری منفی بر روی دیدگاه مدیران از خطر داشته باشد. کارآفرینان علی رغم تمام شواهد باور دارند که موفق خواهند شد و معمولاً دارای دیدگاهی غیرواقعی نسبت به کنترل خود بر نتایج هستند. یوسیم می گوید، «اگر نسبت به وقایع با احتمال پایین خوش بین هستید، در دردسر بزرگی افتاده اید، چون به خودتان می گویید قرار نیست برای من اتفاق بیفتد. در حالی که کاملاً ممکن است این اتفاق شکل واقعی به خود بگیرد.»

درکی واقع گرایانه تر و بر پایه داده ها از خطر می تواند کمک کننده باشد. شاید کسب داده های موجود از وقایع غیرمترقبه سخت باشد. الگوریتم های پیش بینی کننده ای که توسط شرکت های بزرگ استفاده می شوند نیز محدودیت های خود را دارند. کانروثر و یوسیم تهیه لیستی از بلایای طبیعی ممکن در آینده را پیشنهاد کرده اند -نه فقط آب وهوای بد، بلکه وقایعی مانند حملات سایبری، یک ایراد فاجعه بار در محصول، یا وضع قوانینی که ممکن است شرکت را فلج کند. سپس کسب وکار باید تحت «آزمایش تنش» قرار گیرد که عبارت است از محاسبه توانایی آن در طاقت آوردن در برابر چنین مشکلاتی و مدتی که می تواند طاقت بیاورد.

تحت کنترل درآوردن خطر

وقایع غیرمترقبه با احتمال پایین، همانطور که از اسم آنها مشخص است، قابل پیش بینی نیستند. مانند گارد ساحلی، مدیران نیز باید با اعمال کاهش خطر در تمامی سطوح کسب و کار همواره آماده باشند (شعار گارد ساحلی آمریکا «همیشه آماده» است). یوسیم می گوید این امر مستلزم فرهنگ مدیریت خطر است، که در آن «همه باید توسط مقامات اجرایی ارشد ملزم شوند که به صورت منظم اقدامات لازم را در خصوص خطرات آسیب زای بالقوه که ممکن است باعث کاهش ناگهانی تقاضا یا اندوخته مالی شوند، در نظر داشته باشند.»

البته تمامی کسب وکارها و به خصوص کسب وکارهای نوپا باید برای رشد، خطرات را به جان بخرند. این برعهده مدیرعامل است که سطح خطرپذیری و تحمل شرکت در مقابل خطر را تعیین کند. بیشتر مدیران تا حد زیادی در مورد خطرپذیری شرکت خود، یعنی میزان خطری که حاضرند برای دستیابی به اهداف شان بپذیرند اطمینان دارند، اما ممکن است تحمل در برابر خطر، یعنی اراده کافی برای پذیرش ضرر یا آسیب را کاملاً مشخص نکرده و یا حتی در نظر نگرفته باشند. کانروثر می گوید «و این نه تنها شامل میزان ضرری می شود که امسال متحمل خواهند شد، بلکه در صورت باقی ماندن طولانی مدت در این کسب وکار، ضرری که طی چند سال آینده وارد می شود را نیز در بر خواهد گرفت.»

حضور مدیران ارشد خطر در شرکت های بزرگ امری جاافتاده است، اما در شرکت های کوچک به کلی فراموش شده است. نویسندگان پیشنهاد می کنند مدیران عامل باید یک مدیر اجرایی ارشد -شاید مدیر رده 2 یا رده 3 خود- را مسئول افزایش سرعت عمل در قبال خطرات کنند. این شخص با همه، از جمله همکاران عملیاتی، کارکنانی که در بطن کار هستند و اعضایی از هیأت مدیره که مهارت ها و تجربه های آنها در صنایع دیگر اهمیت ویژه ای دارد، مشورت می کنند. سؤال: دو خطر آسیب زا با بیشترین احتمال رخداد در 12 ماه آینده کدامند و چگونه می توانیم آنها را کاهش دهیم؟

مطلب مرتبط: برای موفقیت باید ریسک کرد

شروع با خطرات سایبری

حملات سایبری دسته ای از حوادث غیرمترقبه هستند که اخیراً مرزهای شرکت های کوچک را تهدید کرده اند. برای سال ها مدیران کارآفرین، کسب وکار نسبتاً ناچیز خود را برای هکرهایی که به دنبال حجم زیادی از داده های ذخیره شده و یا باج های سنگین برای بازگرداندن دسترسی های قطع شده هستند، عاری از جذابیت تلقی می کردند، اما پس از اینکه کسب وکارهای کوچک بیشتری هدف قرار گرفتند -براساس آمار بنیاد Better Business Bureau تقریباً یک چهارم شرکت هایی با تعداد کارکنان 250 یا کمتر مورد حمله قرار گرفته اند- مدیران دیگر به هک شدن به چشم یک مورد نادر نگاه نمی کنند.

در پاسخ، شرکت های کوچک به تدریج بازوهای دیجیتالی خود را تحت حفاظت در آورند. این شرکت ها باید از فرصت استفاده کنند و این آگاهی تازه یافته خود از خطر را به گوش دیگر بخش های کسب وکار نیز برسانند. یوسیم می گوید، «راه حلی برای این تهدید ملموس در نظر بگیرید و سپس بگویید، خب، حالا که سوابق دیجیتالی خود را تحت حفاظت درآوردیم، باید نگران چه نقاط ضعف بالقوه دیگری باشیم؟ باید از یک جایی شروع کنیم و اینجا هم مانند دیگر قسمت ها برای شروع مناسب است.»