چرا راه اندازی یک استارتاپ موفق، استرس زا و چالش برانگیز است.

برخلاف تصور موجود، سطوح استرس با افزایش موفقیت و پایدار شدن شرایط بالا می رود. یکی از دلایل افزایش استرس افزایش قضاوت اطرافیان و انتظارات آنهاست. 

هدف هر مدیرعامل رسیدن به موفقیت اقتصادی است، اما بسیاری از افراد موفقیت را یک روند آسان و پایان استرس نمی دانند. موفقیت هم چالش های خود را به دنبال دارد و این نوع چالش ها نگران کننده تر از چالش های مربوط به مراحل اولیه و راه اندازی شرکت است.

هرچقدر بتوانید با چالش های بحرانی بیشتری مبارزه کنید، ادامه کار برایتان آسان تر خواهد شد. مدیرها معمولاً وقتی مشغول حل مشکلات و هدایت تیم خود در شرایط سخت هستند، تنها بر یک مورد تمرکز می کنند؛ نجات. در این شرایط آن قدر مشغول مشکلات هستند که وقتی برای اضطراب ندارند.

اما زمانی که شرکت شما وارد یک دوره پیروزی و موفقیت می شود ناگهان متوجه می شوید که دارایی های بیشتری برای باختن دارید و باید از آنها محافظت کنید. انتظارات بالا می روند. متوجه می شوید که تمام تصمیم ها بر عهده شما است و دچار یک موج جدید استرس می شوید؛ نگرانی از خرابکاری یا ناامید شدن تیم.

مطلب مرتبط:چالش های راه اندازی یک استارتاپ

در شرایط نجات، همه چیز آسان تر است

باید یک شوق و احساس عمیق در همه وجود داشته باشد. انسان ها از طریق حل مسئله پیشرفت می کنند. عامل تقویت تیم اصطلاحی به نام مربع P است: رنج ضربدر نزدیکی.

به بیان دیگر هر چقدر رنج افراد و نزدیکی آنها با یکدیگر بیشتر باشد، تیم پیوستگی و اتحاد بیشتری دارد. سخت کوشی برای حل مسائل دشوار افراد را گرد هم آورده و فرهنگ سازمانی را تقویت می کند. بنابراین زمانی که تیم شما با روشن کردن تمام سیلندرها سعی می کند به هدف برسد یا برای تعمیر یک برنامه یا ابزار حیاتی تلاش می کند، وضعیت شما طبیعی تر از زمانی است که تمام کارها با سطح مشخص و تعریف شده ای از موفقیت همراه است.

سطوح استرس با پایدار شدن امور بالاتر می رود

افزایش موفقیت افزایش انتظارات را به دنبال دارد و وقتی انتظارات افزایش پیدا کنند فشار هم افزایش پیدا می کند. به این فکر می کنید که اگر اشتباه کنم چه اتفاقی خواهد افتاد؟ اگر خرابکاری کنم چطور؟ یا اگر شرکت را طوری رهبری کنم که منطبق با انتظارات همه نباشد چه اتفاقی خواهد افتاد؟

علاوه بر این نوع فشار طبیعی، موفقیت یک حقیقت ناخوشایند دیگر را در مورد راه اندازی یک شرکت افشا می کند. یک مجموعه گسترده از تصمیم های مهم وجود دارد و شما به عنوان مدیرعامل باید تصمیم هایی را اتخاذ کنید که در تعیین سرنوشت شرکت نقش دارند و باید به تنهایی در این مورد تصمیم گیری کنید. در ابتدای کار یعنی زمانی که شما و اعضای تیم اولیه هر روز برای بقا و پیشرفت خود مبارزه می کنید، خود را در یک مسیر مشخص و تنظیم شده قرار می دهید. در این مرحله نیاز به تصمیم گیری بحرانی کمتر است. اهداف شما ساده هستند برای مثال هر روز با این قبیل تصمیم ها و دستورات سروکار دارید: این پژوهش را کامل کن، این مدل را بساز، یا نظر این سرمایه گذاری را جلب کن.

ولی با ادامه مسیر و رشد و توسعه شرکت، با مسیرهای مختلفی روبه رو می شوید. مسیر صحیح همیشه واضح نیست و البته باید در نظر بگیرید که شما نقطه تمرکز خطاها و تصمیم های بد شرکت خود هستید. در این شرایط احساس ترس می کنید. به عنوان یک مدیرعامل در رابطه با خروجی تصمیم ها مورد قضاوت قرار می گیرید (نه منطقی که هنگام تصمیم گیری بر اساس اطلاعات موجود داشتید).

برای مثال، تصور کنید شرکت دارویی شما قصد همکاری با یک شرکت داروسازی را دارد تا محصولی را وارد بازار کند. از یک سو، شراکت بالقوه می تواند سودمند باشد زیرا از دیدگاه بازار و صنعت به محصول شما اعتبار می بخشد و بدون اینکه تمام کارها بر عهده خودتان باشد زمینه رشد را فراهم می کند. اما درعین حال با ورود به شراکت درصدی از دارایی را هم از دست می دهید، به این معنی که اگر محصول شما موفق شود، بخش زیادی از پول به شریک شما می رسد.

آیا با هدف رسیدن به پول زیاد به تنهایی، شانس خود را امتحان می کنید؟ یا اینکه در مسیر امن قدم می گذارید و شراکت را انتخاب می کنید؟ آیا واقعاً چنین انتخاب هایی دارید یا خود را فریب می دهید؟ چه انتخابی دارید؟ و چگونه می توانید از درستی آن اطمینان حاصل کنید؟ در این شرایط شک و عدم قطعیت به ذهن شما نفوذ می کند.

هرگز نمی توانید انتخاب درست را پیدا کنید

هیچ وقت نمی توانید از درستی تصمیم خود اطمینان حاصل کنید مگر این که خروجی خود را بشناسید. مثال فوق بر اساس تجربه یکی از کارمندان در یک شرکت قدیمی ذکر شد. در این نمونه مدیرعامل شرکت تصمیم می گیرد شانس خود را امتحان کند تا اگر محصول او به محبوبیت رسید و مؤثر واقع شد او به قهرمان تبدیل شود، اما این محصول شکست خورد. حالا از مدیرعامل شرکت به عنوان عامل فاجعه یاد می شود.

مطلب مرتبط:چالش ها و هزینه های رهبری سازمان

درنهایت باید با اطلاعات موجود بتوانید بهترین تصمیم را اتخاذ کنید. این تصمیم به دلیل میزان اطلاعات موجود و قضاوت بر اساس نتیجه، استرس زیادی را به دنبال خواهد داشت. به همین دلیل است که مدیرعامل همیشه در موقعیت استرس زایی قرار دارد و البته باید به تنهایی با اکثر مشکلات مبارزه کند.

می توانید این موارد را کنترل کنید

در پایان هیچ انتخابی ندارید جز این که پیامد های فزاینده و انزوایی را که با این موج همراه است بپذیرید. ولی این پیامدها مشکل ساز نیستند اگرچه استرس هرگز هم از بین نمی رود. هرچقدر تصمیم های بیشتری بگیرید، تجربه و تخصص بیشتری به دست آورید، توانمندی شما هم افزایش خواهد یافت.