رمزهای فعالیت سازمانی موفق / 6 موردی که هرگز نباید به همکاران مان بگوییم

همه ما در طول روز ساعت های زیادی را سرکار هستیم. تقریبا 40 ساعت در هفته برای 40 هفته پشت سر هم، آن هم برای یک کارمند یا کارآفرین معمولی. براین اساس به گزارش جیل جاکینتو، کارشناس امور کسب وکار، تقریبا 70 درصد زندگی ما به کار اختصاص دارد: «تنها گزینه طبیعی پیش روی ما دوستی با همکاران مان است». با این حال هیثر هوهمان، مشاور کسب و کار و موسس برند Come Recommended، نظری متفاوت دارد: «در هر روابط اجتماعی داشتن حد و مرز اهمیت ویژه ای دارد». جاکینتو نیز در این زمینه با هوهمان موافق است.

به بیانی دیگر، همان طور که جاکینتو می گوید: «در پایان روز آنها فقط و فقط همکاران شما هستند. آنها در وهله نخست همکار و سپس دوست تان محسوب می شوند». در این میان اموری هستند که هرگز نباید به همکاران مان بگوییم. در اینحا باتوجه به توصیه های کارشناس های حوزه کسب و کار و مدیریت سازمانی به بیان شش موردی که هرگز نباید با همکاران در میان گذاشت، خواهیم پرداخت.

1. «آن ارائه واقعا بی فایده بود» یا هر چیزی شبیه این اظهارنظر

این کار هرگز آسان نیست، با این حال به بیان هوهمان شما هرگز نباید انتقادی سخت را متوجه همکارتان سازید: «هنگامی که شما با یکی از همکاران دوست هستید، ارائه انتقادهای سخت به آنها می تواند همه چیز را برهم بزند. اما اجتناب از انتقاد نیز همیشه کارساز نیست». هوهمان راه چاره را در گفت وگو میان افراد می داند: «بهتر است موضوع را به بحث بگذاریم و نظرات مان را پیرامون آن بیان کنیم. در این میان باید رعایت ادب و احترام را کرد. در غیر این صورت همکارمان به سرعت از دست ما دلخور خواهد شد». براین اساس دوست مان در محیط کار از پیشنهاد ما استقبال خواهد کرد. به علاوه محیط کار نیز پویایی و سرزندگی اش را حفظ می کند.

2. «من از رئیس مان متنفرم» یا هر انتقاد دیگری که نفرت تان را از مافوق نشان دهد

شاید شما از کسی که برای او کار می کنید، خوش تان نیاید. این تجربه تقریبا برای همه ما اتفاق افتاده است. با این حال جاکینتو ما را نسبت به عواقب خطرناک بیان نفرت مان از رئیس بخش در میان سایر همکاران آگاه می کند: «شما به عنوان یکی از اعضای شرکت هرگز نباید پشت سر رئیس بخش پیش یکی دیگر از اعضای تیم صحبت کنید. بدتر از این، پیش کارمندان سایر بخش ها نیز نباید چنین صحبت هایی را مطرح کرد». جاکینتو در بیان دلیل این نوع احتیاط و خودداری به نکته مهمی اشاره می کند: «در مواقعی که بخش به صورت مطلوب کار می کند، بدگویی های شما به حساب مشکلات شخصی تان با رئیس بخش گذاشته می شود. بی تردید چنین عکس العملی نه تنها غیرحرفه ای است، بلکه با اخلاق کسب وکار نیز در تعارض خواهد بود. همچنین همیشه این خطر که شما به دنبال جایگاه رئیس تان هستید، در گوشه ذهن مخاطب تان نقش می بندد».

مطلب مرتبط: چند توصیه به کارآفرینان جوان برای همکاری با دیگران

3. «تو بهترین فروشنده در این دفتر هستی» یا هر چیز مشابهی که مایل به شنیدن آن هستیم

هوهمان اگرچه بیان یک انتقاد یا قدردانی کوچک را امری بی ضرر تلقی می کند، اما هرگز با دروغ های موسوم به اداری همسو نیست. براین اساس اغراق در توانایی های یکی از همکاران فقط به دلیل علاقه آن فرد به شنیدن چنین ستایش هایی رابطه متقابل مان را برهم خواهد زد: «هنگامی که یکی از اعضای دفتر از قضا دوست مان نیز هست، قدردانی و ستایش از آنها به هنگام عملکرد نامناسب چندان ایده مناسبی به نظر نمی رسد». در حقیقت هوهمان به آنچه چاپلوسی برداشت می شود، اشاره دارد. وی اضافه می کند: «چنین کاری نه به شما و نه به آنها چیزی اضافه نخواهد کرد. دلیل اصلی آن نیز ادامه روند متوسط یا ضعیف از سوی دوست مان خواهد بود. در هر صورت ما از همین نوع عمکرد آنها تقدیر کرده ایم». در این میان بیان حقیقت، اگرچه شجاعت می خواهد، به همه کمک خواهد کرد.

4. «هرگز این نکته را در مورد مشتری ام باور نخواهی کرد» یا هر اطلاعات جزئی پیرامون مشتری

جاکینتو در مورد بیان ویژگی های خاص و خصوص مشتریان به همکاران این گونه اظهار نظر می کند: «این یک اصلی همیشه پابرجاست که نباید اطلاعات ریز مشتریان را به همکاران مان بگوییم. به این ترتیب باید نسبت به عدم انتشار اطلاعات شخصی آنها در فضای دفتر اطمینان حاصل کنیم». در این زمینه جاکینتو به شرایط دشوار یک کارمند اشاره می کند که «یکی از دوستان همکارش از وی درخواست مشاهده لیست اطلاعات یکی از مشریان که به دقت طبقه بندی شده بود، داشت».

وی در این مورد اضافه می کند: «نه تنها این کار برخلاف قوانین است، بلکه از نظر حقوق خصوصی نیز چنین عملی جرم محسوب می شود. به این ترتیب هر دو کارمند در نهایت عاقبتی بهتر از اخراج نخواهند داشت». در این زمینه حتی محافظت از یک نامه یا ایمیل به ظاهر ساده نیز اهمیت بالایی دارد. به هر حال مشتریان به ما اعتماد کرده اند. هرگز نباید از اعتماد آنها سوء استفاده کرد.

5. «آیا در مورد کاری که فلان کارمند دیشب انجام داد، خبر داری؟» یا هر نوع غیبت دیگری

انتشار اخبار پیرامون دیگر کارمندان حتی نزد بهترین دوست مان در دفتر نیز ایده خوبی نیست. هوهمان در این زمنیه اعتقاد راسخی دارد: «در اغلب اوقات شما بیش از یک دوست در محل کار دارید. با این حال این نکته هیچ حقی به شما مبنی بر صحبت پیرامون زندگی شخصی یکی از دوستان تان نزد دوست دیگری نمی دهد. حتی اگر محتوای آن خبر در ظاهر بی ضرر به نظر برسد، باز هم پتانسیل برهم زدن همه روابط مطلوب تان را دارد.

برهمین اساس تلاش کنید روی واقعیت ها و اسناد قطعی تکیه کنید. در این صورت دیگر فضایی برای بیان نکات شخصی زندگی دیگران باقی نخواهد ماند». همه ما باید بدانیم که زندگی شخصی دیگران نه به ما ربطی دارد و نه تاثیری روی فعالیت حرفه ای آنها خواهد گذاشت (در بهترین حالت نباید تاثیرگذار باشد).

6. «من کاملا گند زدم» یا هر نوع اعتراف دیگری به انجام خطایی بزرگ

بی تردید اشتباه ها در محیط کار رخ می دهند، اما جاکینتو به ما در این مورد هشدار می دهد: «هیچ گاه اشتباه های خود را در فضای عمومی دفتر و با همکاران تان در میان نگذارید. فرقی ندارد یک ایمیل مهم را فراموش کرده اید، سخنرانی تان بر پایه داده های اشتباه استوار بود یا بازخورد منفی از مشتریان دریافت کرده اید؛ هرگز نباید پیرامون آنها با همکاران صحبت کرد. به بیانی دیگر، تخم های بدبینی نسبت به خود را با دست مان در دفتر کار خاک نکنیم».

شاید سوال پیش بیاید که چرا باید چنین کاری را انجام داد. پاسخ کاملا روشن است. در واقع این نکته که ما در محل کار برای همکاران مان چای یا شیرینی می آوریم، ماهیت رقابت میان مان را از بین نخواهد برد. جاکینتو در این زمینه می افزاید: «شما هرگز حدس نخواهید زد که طرف مقابل از این اطلاعات چه زمانی و کجا علیه شما استفاده خواهد کرد. شاید آنها نیز هرگز به فکر استفاده نامطلوب از اعتراف های شما نباشند. با این حال زمانی که پای ترفیع رتبه و جایگاه در میان باشد، همکاری و دوستی جای خود را به رقابت و در برخی موارد دشمنی می دهد. در این صورت استفاده از اشتباه های گذشته دیگران به منظور کسب جایگاه بهتر چندان گزینه دور از ذهنی نخواهد بود».