پاسخگویی نهادهای انتخابی؛ هم ضرورت، هم حق شهروندی

طی یک سال گذشته سه انتخاب مهم را از سر گذراندیم؛ انتخابات مجلس شورای اسلامی، شورای شهر و ریاست جمهوری.

ایرانیان با نظرات و عقاید مختلف – و حتی متضاد– و انگیزه های متفاوت، و علیرغم وجود دلایل کافی برای عدم مشارکت در این چند انتخابات ولی با اکثریت قابل قبول و قابل توجهی در هر سه انتخابات حضور یافتند و جهت گیری های مورد قبول خود را در این سه انتخابات نشان دادند. به عبارت دیگر، مردم کار خود را به نحو احسن انجام دادند و اینک منتظرند حاصل این انتخابات های خود را مورد سنجش قراردهند.

در جریان تبلیغات انتخاباتی، وعده ها و شعارهای مختلفی از سوی کاندیداها مطرح شده بود که بسیاری از آنها به عنوان معیارهایی برای گزینش منتخبین از سوی مردم مورد توجه قرار گرفت. آنچه بیش از همه مردم را به انتخاب این گزینه ها رهنمون کرد، همانا اعتماد به وعده ها و قول های کاندیداها بود. البته این اعتماد یک شبه ایجاد نشد، بلکه براساس سوابق و عملکردهای قبلی – و در مواردی با اغماض – شکل گرفت؛ با این امید که مجموعه فعالیت ها درجهت رفاه و استقلال و پیشرفت سوق داده خواهد شد.

بدون شک کسی انتظار تحقق وعده ها را در کوتاه مدت ندارد و مردمی که با آن درایت به کاندیداهای مشخص رأی دادند، صبر منطقی کافی را دارا هستند؛ ولیکن. . . .! ولیکن پاسخگویی هم یک ضرورت است و هم یک حق؛ و جهت گیری برنامه ها و نیز الزام منتخبین به پاسخگویی نخستین گام است در جهت تحقق قول ها.

هر یک از ما به عنوان یک فرد، یک ایرانی، یک شهروند، و هم به عنوان عضوی از یک تشکل (انجمن، گروه، صنف، NGO و...) حق داریم که شاهد نتیجه انتخاب هایمان باشیم.

من به عنوان فردی که اعضای شورای شهرم را با شناخت یا توصیه از سوی معتمدان انتخاب کردم و برای انتخاب شان تلاش کردم، حالا هم به عنوان یک فرد و هم به عنوان یک تشکل حق دارم از سرنوشت و برنامه مدیریت شهری ام بااطلاع باشم و در بخش هایی که توانایی و قابلیت دارم حق اظهارنظر و مشارکت داشته باشم و حتی در جای مناسب، چنانچه لازم شد به کارگرفته شوم. من حق دارم میزان پاسخگویی منتخبین خود را با وعده ها و قول های دوران انتخابات بسنجم و متناسب با آن موضع گیری کنم.

من به عنوان عضو یک تشکل (مثلا انجمن مشاوران مدیریت ایران) حق خود می دانم دیدگاه های علمی در مدیریت شهری را مشاهده کنم. من که به همه اعضای یک گروه هم فکر و هم سیاست – و طبعا همسو باخودم – رأی داده ام، انتظار بحقم این است که حداقل بخشی از این همسویی را در برنامه ریزی و در اجرا مشاهده کنم.

مخلص کلام! با اتمام انتخابات، کار منتخبین ما آغاز شده است؛ پاسخگویی به این انتظارها هم حق است و هم نیاز. (این بحث ادامه خواهد یافت.)

دبیر انجمن مشاوران مدیریت ایران