5 توصیه مهم به دولت دوازدهم

جلوگیری از گسترش فساد در طرح تحول سلامت، کاهش هزینه های جاری دولت، اصلاحات جدی در فرمانداری ها برای از بین بردن خمودگی و کسلی حاکم بر شهرها و استان ها، پیگیری اصلاحات جدی در زمینه های مختلف اقتصاد و دنبال کردن راه حل های فوری و انقلابی برای از بین بردن مشکل بیکاری، پنج مسئله ای است که دولت دوازدهم باید در چهار سال آینده آن را دنبال کند.

یکی از مهم ترین اقداماتی که دولت دوازدهم باید به آن به طور ویژه توجه کند طرح تحول سلامت است. طرح تحول سلامت از طرح های خوب دولت یازدهم بود که با فساد گسترده و گرفتاری های زیاد اجرایی می شود. رئیس جمهور و وزیر بهداشت باید هرچه سریع تر نسبت به این مسئله اقدام کرده و جلوی این فساد را بگیرند. برخی شنیده ها حاکی از این است که بعضی پزشکان موفق شدند در یک سال 39 میلیارد تومان نسخه به دولت تحویل بدهند.

این مسئله تمام اثرات مثبت این طرح را فروخواهد کشید و آن را تبدیل به چاه ویل می کند؛ چاهی که دولت هرچقدر هم مالیات بگیرد نمی تواند هزینه هایش را جبران کند. بنابراین نخستین توصیه من به دولت دوازدهم این است که در طرح تحول سلامت جلوی گسترده شدن فساد را بگیرد. این مسئله به اندازه کاهش هزینه های جاری دولت اهمیت دارد. 

به طورقطع دولت روحانی می تواند بدون اینکه کوچک ترین آسیبی به معیشت کارکنان دولت برسد، سالانه 10 تا 15 میلیارد تومان در هزینه های جاری صرفه جویی کند. من با توجه به سابقه 30 ساله اداری و تجاری و ارتباط روزمره با نهادهای مختلف دولتی به این مسئله اشاره می کنم. با بخش های مختلفی از دولت سروکار داریم که کوچک ترین خاصیتی ندارند اما صدها میلیارد تومان هزینه سالانه آنهاست. اغلب روابط عمومی ها در دولت که هیچ کس هم نمی داند تعداد آنها چقدر است و چقدر برای آنها در سال هزینه می شود، بدون اینکه هیچ بازدهی  ای داشته باشند، قابل حذف شدن هستند. این مسئله که با ایجاد هزینه های هنگفتی از این قبیل، هزینه های عمرانی تحت فشار قرار بگیرد و پیمانکاران نتوانند مطالبات شان را از دولت بگیرند درست نیست.

پیشنهاد من به دولت این است که خیلی زود، ستادی را در درون دولت تشکیل دهند، با این هدف که از انتهای خردادماه سال 96، ماهی یک هزار میلیارد تومان در هزینه های جاری دولت صرفه جویی شود بدون اینکه کوچک ترین آسیبی به معیشت کارکنان دولت وارد شود. پیشنهاد دوم در ارتباط با استانداران و فرمانداران است. قشر جوان در شهرها و استان های مختلف از خمودگی استانداران دولت یازدهم ناراضی بودند. این افراد انگیزه ای برای کار و تعلق خاطر سیاسی به دولت ندارند و همه چیز برای آنها علی السویه است. به نظر من باید به طورجدی در سطح استانداران و فرمانداران اصلاحاتی انجام شود و کسانی در فرمانداری ها کار کنند که بتوانند با تحرک بیشتر به خواسته های مردم پاسخ دهند.

نکته دیگر این است که دولت باید اصلاحات اقتصادی را در زمینه های مختلف با جدیت بیشتری دنبال کند. تک نرخی کردن ارز، اختصاص درآمدها و هزینه های مربوط به افزایش قیمت دلار و هزینه های عمرانی باید با سرعت بیشتری انجام بگیرد. کشور به تحرک در هزینه های عمرانی نیاز دارد و با سیاست های جاری امکان ایجاد این تحرک وجود ندارد. این فضیلت نیست که سه سال قیمت بنزین را ثابت نگه داشتیم و هزینه های عمرانی دولت تقریبا تعطیل است. باید از صرفه جویی در هزینه های جاری و تعدیل بری خدماتی دولتی به تغییراتی جدی برسیم.

ایجاد اشتغال از اهمیت بسزایی برخوردار است. به نظر می رسد دولت روحانی می تواند در زمینه انضباط پولی بهتر و بیشتر عمل کند. فقدان انضباط مالی به طور نسبی در این دولت مطرح و آسیب زاست. البته انضباطی که در این دولت وجود دارد به هیچ عنوان با آنچه در دولت های نهم و دهم جاری و ساری بود قابل مقایسه نیست. دولت های نهم و دهم از بدترین دولت ها بودند. دولت روحانی باید به رشد هزینه های جاری و سیاست های پولی لجام گسیخته غلبه کند.

نرخ رشد نقدینگی بین 24تا28 درصد است و این عملکرد اصلا رضایت بخش نیست. بعید است که بانک مرکزی و مدیرانش هم از این مسئله به عنوان عملکرد خوب و قابل قبول یاد کنند. به طورکلی به نظر می رسد که باید سرعت بیشتری به اصلاحات اقتصادی و سیاسی بدهیم. در زمینه اشتغال در شرایط بحرانی قرار گرفته ایم پس باید برای حل آن به سمت راه حل های انقلابی و موردنیاز بحران حرکت کنیم.