3 پیشنهاد برای آینده فاجعه پلاسکو

واقعه تاثرآور و شوکه کننده ساختمان پلاسکو و شهادت آتش نشانان زحمتکش را باید جدی گرفت، دقیقا دقایقی بعد از آنکه سخنگوی سازمان آتش نشانی در مقابل دوربین شبکه خبر از کنترل کامل آتش سخن گفت، همه چیز به تصاویری همچون 11 سپتامبر تبدیل گشت.

پیشنهاد اول

اگر این ماجرا را با انفجار چند سال پیش قطار حامل کود شیمیایی در نیشابور که منجر به مقتول شدن بیش از 320نفر از مردم شد مقایسه کنیم به یک نکته مشترک برخورد خواهیم کرد و آن آسودگی نسبی از کنترل ماجرا پس از بحران اولیه است؛ در مورد قطارنیشابور ، محموله کود شیمیایی درون واگن ها، به واسطه گرم شدن به خرج انفجاری خرفت تبدیل شده بود که پس از خاموشی آتش و اطفای حریق تمامی تلاش ها معطوف به باز کردن راه عبوری قطارهای در پیش رو می گردد.

در این لحظات و برای خارج کردن واگن های دچار سانحه، بریدن درها و دیواره های فلزی واگن ها به وسیله سنگ فرز و استفاده از وسایل جوشکاری درحال انجام است که حرارت ناشی از این وسایل همچون خرج انفجار برای کود گرم شده عمل کرده و باعث آن فاجعه دهشت زا می گردد.

این مورد به سبب ناآشنایی گروه پاک کننده و بازکننده راه قطار با نوع خطرات این محموله (احتمال واقعی انفجار کودشیمیایی درون واگن ها صرفا براساس گرما و بدون هیچ نیاز به چاشنی های محرک انفجاری) بود ولی در مورد ساختمان پلاسکو و موارد مشابه، یکی از مشکلات اصلی در دسترس نبودن هیچ نقشه دقیق از این ساختمان و به تبع سناریوی تدوین شده برای چگونگی اطفا موارد مشابه در لحظات سرنوشت ساز قبل و پس از فروریختن است که ناچارا در مورد ساختمان پلاسکو با استفاده از راهنما صورت گرفته، لذا شاید بهتر باشد پس از رفع تبعات روحی ناشی از سانحه، در نخستین مرحله تمامی ساختمان های این گونه مورد خطر توسط گروه مبرزی از لحاظ نقشه ساختمانی، مقاومت سازه و راه های دسترسی و... کاملا به صورت دیجیتال سه بعدی، شناسایی شده و سناریو سازی شوند تا در لحظات سرنوشت ساز اولیه، براساس مانورهای قبلی دیجیتالی احتیاج به افراد غیر کاربلد مدعی آشنایی با ساختمان نباشد همان گونه که سخنگوی آتش نشانی بر ای نجات آتش نشانان قهرمان محبوس در زیر آوار از حفر کانال هایی برای رسیدن به طبقات زیرزمین ساختمان پلاسکو به ادعای این گونه افراد و اعتماد به آنان سخن راند که هرگز به نتیجه ای هم نرسیده است.

طرح ریزی برای این واماندگی زمانی پس از خوشبینی مرحله اول و سپس فاجعه ناگهانی مرحله دوم را در هردو موضوع قطار نیشابور و ساختمان پلاسکو باید درس اساسی برای ستادهای بحران ما در کشور باشد .

پیشنهاد دوم

لازم به ذکر است تا تخلیه این گونه ساختمان ها که به سبب کاربری عمده اقتصادی، هزینه های انسانی سنگین می طلبد، باید کاری کرد.

باید گفت که با وجود 600واحد اقتصادی با حدود بیش از 3 هزار شغل مستقیم در این ساختمان و شاید ده ها هزار شغل غیرمستقیم و جمع خانواده های این عزیزان تصمیمات بسیار سختی در انتظار مسئولان برای رفع مشکل ساختمان های این گونه  در پیش است. زیرا به راحتی نمی توان با یک تکه کاغذ برای امرار معاش هزاران کارگر و مغازه دار زحمتکش درگیر کار در این گونه ساختمان ها تصمیم گیری کرد.

این را بدانیم که اگر همه به کمک نشتابیم ، عید سختی برای این عزیزان کارگر، صاحبان کسب و کار و خانواده های شان در پیش خواهد بود. خرید پوشاک داخلی بهترین کمک به راه اندازی چرخه بهینه اقتصادی برای این زحمتک شان است. فقط باید باور کنیم که فرزندان آنان نیز جزیی از خانواده های ما هستند و مشکلات آنان نیز مشکلات ما است.

پیشنهاد سوم

ولی بزرگ ترین کمک همه ما چیست، کمکی که از دست همه ما بر می آید. چهارشنبه سوری در پیش است، همان گونه که دوستان بزرگواری همچون پرویز پرستویی از مدت ها قبل اشاره داشتند همگی به گونه ای عمل کنیم که در روزچهارشنبه سوری امسال نیازی نباشد که حتی زنگ تلفن یک ایستگاه آتش نشانی بیخود به صدا در آید.

این گونه است که همگان می توانیم بگوییم برای خانواده و خود این قهرمانان آتش نشان، یک شبانه روز التهاب آور را به اوقاتی آسوده تبدیل کرده ایم. آیا این روش بهترین راه اثبات احساسات امروزمان با تبدیل به عملی واقعی در فرداها نیست؟

رمان نویس