کشت سرمایه، برداشت سود

هفته گذشته در نشست خبری حضور داشتم که در آن نایب رییس انجمن تولیدکنندگان سموم ایران حرف‌های جالبی زد. او می‌گفت:  «70 تا 75درصد مواد اولیه سمومی که در ایران تولید می‌شود، از کشورهای خارجی مانند چین و هند می‌آید و هنوز کشور به مرحله‌ای نرسیده که بتواند در تولید این مواد خودکفا شود.»

وی یکی از اصلی‌ترین دلایل ناتوانی کشور در تولید مواداولیه را بالا بودن هزینه‌های تولید نسبت به کشورهای دیگر نام برد.

اما جالب اینجا بود که هنوز در این میان هستند تولیدکنندگانی که حدود 25درصد مواد موردنیاز را در داخل تولید می‌کنند. پس سوال اینجاست که اگر آنها توانسته‌اند، چرا شما نتوانید؟ 

مورد دیگری که به نظر می‌رسد برای سرمایه‌گذاری مناسب باشد، تولید انواع جدید سم در کشورهای اروپایی و آمریکایی است که هم دز مصرفی پایین‌تری لازم دارد و هم قدرت بیشتری اما به دلیل وجود تحریم‌ها نمی‌توان آنها را وارد کرد. حال من از شما می‌پرسم که چرا نباید این تکنولوژی در ایران راه بیفتد؟ مگر ما از غربی‌ها چه کم داریم؟ فقط نیاز به سرمایه‌گذارانی در این زمینه داریم که با شجاعت تمام و مهندسی معکوس، کارخانه تولید این سموم جدید را در ایران پیاده کنند.