کشاورزی را ببینیم

چند وقتی بود که از دوستان و همکارانم درباره برنامه‌های متنوع کشاورزی در شبکه بازار می‌شنیدم اما متاسفانه به دلیل مشغله کاری فرصت نمی‌کردم به‌طور کامل این برنامه‌ها را تماشا کنم تا اینکه آخر هفته گذشته تصمیم گرفتم هر طور شده برنامه مجله کشاورزی را ببینم. اگر بخواهیم منصفانه به موضوع نگاه کنیم باید بگوییم که گرچه ممکن است بعضا کاستی‌هایی در برنامه وجود داشته باشد اما همین که سازمان صدا و سیما با همکاری وزارت جهادکشاورزی مدتی کوتاه را به برنامه‌های این‌چنینی اختصاص داده است، جای شکرش باقی است. امروز کشاورزی ما نیاز به دیده‌شدن و شنیده شدن دارد. اعم از اینکه صدا و سیما این کار را وظیفه ملی خود بداند یا آنکه در قالب برنامه موسوم به مشارکتی این جریان را پیش ببرد.

قطعا در میان مردم کسانی هستند که پای‌شان به مرغداری یا گاوداری باز نشده و در ذهن‌شان یک تصویر گنگ و مبهمی از واحدهای تولیدی وجود دارد. برنامه‌هایی که مخصوص فعالیت‌های کشاورزی است کم‌کم می‌تواند مردم عام را با این بخش آشتی داده و آنها را با کوچه پس‌کوچه‌های ناشناخته کشاورزی آشنا کند. القصه، هفته پیش برنامه مجله کشاورزی از دو قسمت تشکیل شده بود که بخش اول آن مربوط به آفت سن گندم و بخش دوم آن درباره صنعت مرغداری بود. اطلاعات و دانستنی‌هایی که در طول برنامه رد و بدل می‌شد، می‌توانست مانند یک کلاس درس برای افراد مختلف باشد. از اینها گذشته وقتی مسئولان دولتی و خصوصی درباره موضوع موردنظر صحبت می‌کنند و خبرهای جدید حوزه را به سمع و نظر بینندگان می‌رسانند، نقطه عطفی است که در کمتر برنامه‌ای می‌توان مثالش را یافت.

همان‌طور که پیش از این نیز گفته شد، این برنامه‌ها می‌توانند نظر مردم را نسبت به کشاورزی عوض کنند. به‌عنوان مثال، در حال حاضر که خبرهای ناامیدکننده‌ای راجع به صنعت مرغداری در میان مردم منتشر شده و حتی برخی مسئولان رده بالای دولتی از وجود هورمون و آنتی‌بیوتیک در مرغ‌های پرورشی سخن گفته‌اند، لازم است که رسانه‌ای پیدا شود تا اطلاعات درست و منطقی را برای مردم بازگو کند. در این اوضاع، رسانه‌های مکتوب از عمق بیشتری برخوردارند ولی همچنان تلویزیون از اثرگذاری عمومی بیشتری برخوردار است. دوربینی که وارد واحدهای تولیدی شده و از زوایای مختلف، مرغداری‌ها را نشان می‌دهد و این تصاویر در خلال صحبت‌های مثبت صاحبان فن پخش می‌شود ناخودآگاه ذهن مخاطب از اختلاط این دو تاثیر می‌پذیرد و برای بار بعدی که برای خرید مرغ به بازار می‌رود، با دلی مطمئن‌تر و خیالی آسوده کالای موردنظر را برمی‌گزیند.

رسالت رسانه یعنی همین. البته جذاب بودن برنامه و قدرتمندی آن برای متمایل کردن مخاطبان بیشتر، بسیار مهم و ضروری است. برنامه مجله کشاورزی که با مدیران و مسئولان مختلفی به بحث و تبادل نظر می‌پردازد و مجریانی مسلط آن را اداره می‌کنند، می‌تواند از این هم جذاب‌تر باشد. جذابیت به این معنا که مخاطب برای دیدن ادامه برنامه تشویق شود. زیرا از آنجا که اغلب مطالب گفته شده علمی و تخصصی است، شاید برای عده‌ای که زمینه فعالیت‌شان متفاوت است، کسل‌کننده جلوه دهد. بنابراین تزریق عاملی که بتواند در عین سادگی، نیاز به دیدن برنامه را به مخاطبان بیشتری القا کند، قطعا موفقیت برنامه را دوچندان کرده و مشارکت مردمی را نیز از این طریق افزایش خواهد داد.به هر ترتیب امید است که این راه به‌زودی به جاده‌ای طویل و دوطرفه تبدیل شود که در آن هم مسئولان آمادگی همیشگی برای پاسخگویی داشته باشند و هم مخاطبان بتوانند حل مشکلات‌شان را از این طریق پیگیری کنند؛ حال می‌خواهد این مخاطبان از کشاورزان باشند یا مردم عام.