کاهش سهم دولت؛ بهبود اقتصاد کشور

امروز‌ مهم‌ترین آسیب اقتصادی کشور دو بحران فساد و بحران ناکار‌آمدی است. این دو از رشد اقتصادی و معضل بیکاری نیز مهم‌تر است. فساد در اقتصاد ایران به درجات نگران‌کننده‌ای رسیده است و این اتفاق وقتی نگران‌کننده‌تر می‌شود که دستگاه‌های رسیدگی‌کننده به مسائل اقتصادی نیز قادر به جلوگیری از این بحران‌ها نباشند، پس دیگر چه انتظاری از بخش‌های دیگر می‌شود داشت؟ فساد در بخش‌های مختلف اقتصادی در حدی است که اکنون نتیجه مذاکرات 1+5 چندان اهمیتی ندارد، زیرا مسائل اقتصادی ایران بسیار ریشه‌ای‌تر از این حرف‌هاست، بنابراین نتیجه این مذاکرات تاثیر چندانی روی مسائل اقتصادی ایران نمی‌گذارد.

تاکید می‌کنم که بحران فساد و ناکارآمدی و فقدان منابع کافی برای سرمایه‌گذاری ربطی به تحریم‌های اعمال‌شده از سوی 1+5 ندارد، چرا که خودمان بانی این‌گونه مسائل هستیم. با توجه به اینکه عده‌ای می‌گویند مذاکرات دقیقه 90 به نتیجه می‌رسد و از سوی دیگر عده‌ای گمانه‌زنی می‌کنند که به جلسات آینده موکول می‌شود، لذا عقیده دارم در هر صورت قرار نیست هیچ اتفاق مهمی برای اقتصاد ایران بیفتد.

تا امروز شواهد در اقتصاد کشور حاکی از این است که در هر دو صورت لغو و تداوم تحریم‌ها هیچ اتفاق تعیین‌کننده‌ای در اقتصاد ایران نخواهد افتاد. برای برون‌رفت از این مسائل باید به سمت آزاد‌سازی اقتصادی پیش برویم و سهم دخالت دولت را در بخش‌های گوناگون اقتصادی کاهش دهیم و به سمت خصوصی‌سازی حرکت کنیم، تنها در این صورت است که می‌توان امیدوار بود مشکلات اقتصادی حل شود. نه تنها در ایران که در دنیا در برابر اقتصاد هر کشوری موانعی وجود دارد. ساختار اجتماعی کشور به دلیل فقری که در چند سال گذشته در کشور حاکم شده شکننده و متلاطم شده است. این مسئله و البته اختلافات سیاسی نیز از مجموعه عوامل تاثیر‌گذار بر اقتصاد ایران است. 

* اقتصاددان