شناسایی پاتوقی زنانه

مفتح شمالی یا همان روزبه سابق، خیابانی با ترافیک بی‌پایان و بوق‌های ممتد راننده‌هایی گاه با اعصاب و گاه بی‌اعصاب و یک‌طرفه به سمت میدان هفت‌تیر است. پس باید پیاده گزش کرد. البته وقتی به آنجا برسید می‌فهمید که ارزشش را داشته زیرا در این خیابان جشنواره‌ای دائمی برای رنگ‌ها و طرح‌های گونه‌گون تدارک دیده‌اند. در واقع طرح در طرح، رنگ در رنگ و مدل به مدل. توصیفی است از چیدمان تن‌پوش‌های خوش‌دوخت و فاخر مخصوص افراد شیک‌پوش و باسلیقه، به‌ویژه وقتی صحبت از پوششی بانوانه در میان باشد. برای بیشتر بانوان پیدا کردن لباس مناسب برای مراسم و مناسبت‌های مختلف جزو دغدغه‌های وقت‌گیرشان است.

به همین خاطر است که اغلب آنها را به بوتیک‌ها و مراکز خرید ترغیب می‌کند تا پاسخی برای معضل همیشگی و البته دل‌انگیز چه بپوشم، پیدا کنند. حضور درازمدت یکی از بورس‌های قدیمی و فعال در عرضه پوشاک مجلسی برای زنان، ما را به یکی از مناطق مرکزی تهران، یعنی خیابان مفتح شمالی کشانده است. گزارش ما را به تفضیل بخوانید.

راه رسیدن به بازار

بعد از پیاده شدن از ایستگاه متروی شهید مفتح، با 300،200 متر پیاده‌روی به سمت جنوب، راسته بازار مفتح شمالی شروع می‌شود. پس از چند بانک و مغازه متفرقه، ویترین‌های شیک و پرنور نظر عابران را به خود جلب می‌کند. از ابتدای خیابان که تقاطع چهارراهی با خیابان شهید مطهری (تخت طاووس) است، تا خود میدان هفت تیر، بغل به بغل پر است از واحدهای تجاری برای فروش لباس‌های شیک و مجلسی مخصوص خانم‌ها. در اینجا تنوع بی‌شماری از مدل‌ها، طرح‌ها و رنگ‌های مختلف اعم از لباس شب، نامزدی و مجلسی برای مراسم‌های خاص و رسمی را می‌توان پیدا کرد.

جلوی ویترین پرزرق و برق مغازه‌ای، ست نامزدی 2/5میلیون تومانی به چشم می‌خورد که در کنار آن مدل‌ها و طرح‌های گوناگون در تن مانکن‌ها منتظر مشتری جا خوش کرده‌اند. اکثر مغازه‌ها در طرف غربی خیابان واقع شده‌اند. البته در سمت دیگر هم فروشگاه لباس وجود دارد ولی بیشتر در سمت غربی مستقر هستند.

در طرف شرقی بانک‌های مختلف خصوصی و دولتی، رستوران، فست‌فود، سینما و پمپ بنزین قرار دارند. از همان ابتدا، سه، چهار گالری بزرگ در امتداد هم بیشتر از بقیه به چشم می‌آیند؛ مغازه‌هایی بزرگ با انواع مدل‌های روز با قیمت‌های گران که با دکوراسیون مناسب و‌ خوش‌سلیقگی تمام در برابر چشم رهگذران به خوبی جلوه‌گری می‌کند.

این بازار هم تا لنگ ظهر می‌خوابد

با اینکه ساعتی به ظهر مانده مغازه‌ها خلوت هستند. بعضی از مغازه‌ها که متراژ بیشتری دارند، دوطبقه هستند که طبقه اول را به محصولات ارزان‌تر و طبقه دوم را به لباس‌های گرانقیمت اختصاص داده‌اند. این را هم اضافه کنم که برخی از این واحدهای دو طبقه، مزون اختصاصی دارند و برای مشتریان خاص و دست به نقد به‌صورت دوره‌ای (معمولا دوبار در ماه) شوی لباس برگزار می‌کنند. جلوتر که می‌روم تنوع لباس‌ها و تن‌پوش‌ها بیشتر و بهتر می‌شود.

ولی چیزی که بیشتر به چشم می‌آید و از نگاه فروشندگان آزاردهنده است، نبود مشتری و کسادی بازار است که صدای همه را درآورده است. حالا برای اینکه سر از این مسئله درآوریم که چرا رکود گریبانگیر پاتوق زنانه پایتخت شده و دخل و خرج با هم نمی‌خواند و البته برای بررسی خیلی مسائل دیگر، وارد بحث با کاسب‌ها و فروشنده‌ها می‌شوم.

این بازار چندین ساله

قدمت اینجا حدود 28،27سال است که راسته پوشاک مجلسی مخصوص خانم‌هاست. تقریبا 40،30درصد کاسب‌های این منطقه خودشان تولیدکننده هستند و اجناس دوخت خودشان را می‌فروشند. هستند واحدهای پدر و پسری که دو تا سه نسل توی همین کار بوده‌اند. اینها را آقای کیانی که خودش از قدیمی‌های بازار است، می‌گوید.

این راسته یکی از چند مرکز خرید عمده پوشاک مجلسی زنانه است و محل رجوع و گذر افراد بسیاری که برای نیازشان را در اینجا برطرف می‌کنند. این مرکز خرید توانسته در کنار مراکزی همچون ونک، شهرک غرب، نارمک، میدان هفت حوض و چهارراه امیراکرم، اسم و رسمی به هم بزند. البته به لحاظ نوع معماری چندان زیبا و خوش نقشه نیست و به مدد نورافکن ویترین‌ها و دکوربندی مناسب تا اندازه‌ای جاذب مشتری شده است.

داخل گود قیمت‌ اجناس

وارد یکی از مغازه‌ها می‌شوم. با پسر جوانی حدودا 30ساله که وحید نام دارد هم‌صحبت می‌شوم. طبق معمول این ایام از رکود و کسادی بازار می‌گوید: «الان دو سال است که اوضاع بازار راکد است و فروش زیادی نداریم. خیلی هنر کنیم دخل‌مان به زحمت 1 تا 2میلیون می‌شود در حالی که باید روزانه تا 10میلیون فروش داشته باشیم تا بتوانیم هزینه‌های رهن و اجاره و مالیات و هزینه‌های انرژی را بپردازیم.» از وحید درباره محصولات عرضه شده و شرایط بازار و قیمت لباس‌ها می‌پرسم، در پاسخ می‌گوید: «بیشتر کارهای اینجا وارداتی است که کار ترک است.

جنس ایرانی هم داریم. البته کارهای ایرانی دو قسم است: یکی پارچه و دوخت تماما ایرانی است که حجم زیادی توی بازار ندارد و دیگر اینکه پارچه خارجی است و دوخت داخل. بعضی از تولیدکننده‌ها هم مارک و برند خارجی را روی کار دوخت داخل می‌دوزند و به اسم خارجی می‌فروشند.» درباره برندهای معتبر هم سوال می‌کنم؛ در جواب می‌گوید: «برندهای اصل و معتبر در بازار هست ولی نه خیلی زیاد. چون اصلا صرف نمی‌کند. مارک‌های معتبری از ایتالیا، ترک و فرانسه را می‌توانید در بازار پیدا کنید، ولی تشخیص اینکه اصل باشد کمی سخت است.

ولی برای همه سلیقه‌ها و همه سنین لباس مناسب پیدا می‌شود.» همچنین درباره قیمت اجناس می‌گوید: «پایین‌ترین قیمت‌ها از 150هزار تومان شروع می‌شود تا حدود 3-2/5میلیون تومان. لباس‌های ایرانی معمولا قیمت کمتری دارند و بین 150 تا 400هزار تومان متغیر است. کارهای ترک از 300هزار تا 2میلیون تومان است و جنس چینی مابین قیمت ایرانی و ترک یعنی بین 400 تا 700هزار تومان.»

زمانی برای فروش مجلسی‌ها

هر مرکز بورسی بازه زمانی خاصی را به‌عنوان پیک فروشش می‌شناسد. خیابان مفتح شمالی هم از این قاعده مستثنی نیست. اینکه بیشترین فروش اهالی این بازار مربوط به چه زمانی از سال است و قیمت اجناس از چه قرار است، سوالی بوده که چند فروشنده به آن جواب داده‌اند. صحبت‌هایم با وحید گل انداخته که جوان دیگری به جمع ما اضافه می‌شود.

حسین شش سال است که در این محدوده مشغول به کار است و درباره فصل خرید و اوج رجوع مشتری‌ها می‌گوید: «بیشترین حجم فروش‌مان مربوط به بعد از عید و شش ماهه اول سال است. در محرم و صفر که تقریبا هیچ فروشی نداریم. شب عید خیلی برای ما معنا ندارد و فروش ما به بعد از اردیبهشت موکول می‌شود.» از مارک‌ها و برندهای موجود بازار می‌پرسم که کدام‌شان بهتر است و استقبال از آن بیشتر که اینطور پاسخ می‌دهد: «برندها بیشتر ایتالیایی هستند و ترک و فرانسوی؛ مارک‌هایی مثل: کریستالینی، بنتون، کاوالی، ورساچی، گابانا و مادراتی ایتالیایی هستند.

کوکو، ملیک و جادور هم فرانسوی‌های بازار به‌شمار می‌روند. از برندهای ترک هم رچ بی‌و سونو معروف هستند. این را هم بگویم که قیمت بالای برخی کالاها به خاطر برند و مارک روی لباس است، وگرنه کیفیت‌ها در یک رنج یکسان است.» از وحید می‌پرسم اغلب مشتریانش چه کسانی هستند و بیشتر طالب چه لباس‌هایی هستند؟ که می‌‌گوید: «از همه اقشار خریدار داریم. ولی معمولا بین 25 تا 38-37 سال بیشتر پیش ما می‌آیند.

جوان‌ترها مدل‌های روز مثل ماکسی، عروسکی و... را می‌برند و خانم‌های سن بالا و کسانی که بیشتر محجبه هستند طالب کت و دامن و لباس‌های بلند و ساده. جنس لباس‌ها هم حریر، ژورژت، دانتل و گیپور است. پارچه‌ها هم به‌صورت خام از ژاپن، چین، ترکیه و اروپا وارد می‌شود. بیشتر لباس‌ها هم دوخت داخل است و به اسم اصل ترک یا اروپایی (ایتالیا و فرانسه) فروخته می‌شود.» این فروشنده همچنین به ارزان‌ها و گران‌های بازار هم اشاره کرده و می‌گوید: لباس شب از لباس نامزدی و سایر مدل‌های مجلسی گران‌تر است و خواهان بیشتری هم دارد.

وحید اضافه می‌کند که این بازار به نوعی شعبه فروشگاه‌های خارجی است و کمتر ممکن است از مد روز عقب بیفتد. بسیاری از مشتریان از اینجا مدل‌های روز را ست می‌کنند. حتی در بعضی از مغازه‌ها مشاوره ست لباس هم به مشتریان ارائه می‌شود تا مشتریان شیک‌پوش از همه جهت راضی باشند.