رژه شبکه 3 روی اعصاب علاقه مندان فوتبال

علاقه مندان پرشمار تیم پرسپولیس عصر شنبه را با عصبیت و کلافگی فراوان سپری کردند؛ اتفاقی که علتش نه کیفیت بازی که شیوه پخش تلویزیونی اش بود. همزمانی بازی پرسپولیس و گسترش فولاد با حضور نمایندگان ایران در المپیک باعث شده بود که شبکه3 در دقایق زیادی به جای پخش و گزارش بازی پرسپولیس و گسترش فولاد، مسابقه فینال تیراندازی المپیک را که الهه احمدی نماینده کشورمان نیز در آن حضور داشت و بعد بازی پینگ پنگی را که باز هم ورزشکاری ایرانی در آن به رقابت می پرداخت، پخش کند.

در دقایقی تصویر به دو قسمت تقسیم شده بود تا المپیک و فوتبال لیگ برتر به صورت همزمان روی آنتن برود و کمی که گذشت کل تصویر به پوشش مسابقات المپیک اختصاص یافت، آن هم در حالی که به صورت همزمان شبکه ورزش در حال پخش همین مسابقات بود. یعنی اگر عده ای برای شان تماشای مسابقات تیراندازی و پینگ پنگ المپیک اهمیت بیشتری داشت، می توانستند از شبکه ورزش این رقابت ها را دنبال کنند.

مسئولان رسانه ملی اما احتمالا از آنجا که می دانستند بسیاری از دوستداران فوتبال برای دنبال کردن بازی پرسپولیس و گسترش فولاد شبکه 3 را تماشا می کنند، کاری کردند تا میلیون ها پرسپولیسی دقایق زیادی از بازی تیم موردعلاقه شان را نتوانند تماشا کنند و در عوض «مجبور» به تماشای رقابت های المپیک شوند؛ رفتار قیم مآبانه ای که مسبوق به سابقه است و براساسش عده ای انگشت شمار برای میلیون ها ایرانی تصمیم می گیرند که چه چیزی را باید تماشا کنند.

در اینکه مسابقات المپیک اهمیت فوق العاده ای دارد و بسیاری از هموطنان ما پیگیر نتایج حضور قهرمانان کشورمان در این رقابت ها هستند تردیدی وجود ندارد. نکته اینجاست که وقتی شبکه ای وجود دارد که این رقابت ها را پوشش می دهد چرا باید آنتن پربیننده شبکه3 را هم در ساعت پخش فوتبال لیگ برتر با این شیوه توهین آمیز به تسخیر درآورد؟ البته مدیران صداوسیما چندان هم مقصر نیستند وقتی چیزی به نام حق پخش تلویزیونی مسابقات معنایی ندارد، طبیعی است که تلویزیون هر رفتاری را که بخواهد می تواند انجام دهد.

رعایت نکردن قاعده بازی و احساس تملک داشتن به همه کس و هر چیز نتیجه اش این می شود که نابغه ای تصمیم می گیرد همزمان با پخش فوتبال، مسابقات المپیک را هم روی آنتن شبکه 3 بفرستد، چون اصالتا قائل به چیزی به نام حق انتخاب نیست و شاید هم تصور درست و دقیقی از آنچه حقوق مخاطب نامیده می شود، ندارد. آنچه هنگام پخش بازی پرسپولیس و گسترش فولاد از شبکه 3 رخ داد، آینه تمام نمایی از وضعیت رسانه ای فربه و فاقد کارایی است که به شدت دچار بحران مخاطب است، ولی قدر همین مخاطبانی را که به واسطه علاقه به فوتبال وقت شان را پای شبکه های سیما می گذارند، هم نمی داند؛

فوتبالی که تلویزیون از طریق آن بیشترین میزان آگهی را می گیرد و بیشترین مخاطب را جذب می کند و در ازایش نه تنها حق پخش نمی پردازد که هرگاه هر رفتاری که صلاح دید را اعمال می کند.

آنها که بازی پرسپولیس و گسترش فولاد را با آن وضعیت از شبکه 3 تماشا کردند، احتمالا بیش از همیشه نسبت به وجود تلویزیون خصوصی احساس نیاز پیدا کردند؛ تلویزیونی که حق فوتبال را بدهد، به مخاطبانش احترام بگذارد و قواعد بازی را رعایت کند.

منتقد سینما