بازی های بین شرکتی در فروش تکنولوژی

 B2B نخستین خریدوفروش معاملات الکترونیکی است و هنوز هم طبق آخرین آمار بیشترین عایدی را کسب می کند. در B2B تجار نه تنها مجبورند مشتریان خود را بشناسند، بلکه باید واسطه ها را نیز شناسایی کنند.

در این مدل همه شرکاء و خدمات مرتبط با تجارت بین المللی از قبیل تأمین کنندگان، خریداران، فرستندگان دریایی کالا، لجستیک (پشتیبانی)، خدمات (سرویس های) بازرسی، اخبار بازاریابی و کاربری های نرم افزار که موجب سهولت در امور تولید، خریدوفروش می شوند در یک محل گرد هم می آیند.

B2Bدر جایی استفاده می شود که بخواهیم خریدوفروش عمده را به کمک تجارت الکترونیکی انجام دهیم و خارج از حیطه خرده فروشان عمل کنیم. چراکه خرده فروشی در اینترنت با خطرات بسیار همراه است، زیرا مشتریان تمایل ندارند همه چیز را از روی اینترنت خریداری کنند و فقط روی برخی از اجناس دست می گذارند و سایر موارد برایشان اهمیت چندانی ندارد.

شرکت Cisco یکی از نخستین شرکت های بزرگی بود که در جولای 1996 سایت تجارت الکترونیکی خود را راه اندازی کرد و بعد از آن، تلاش جدی بقیه شرکت ها برای چنین امری آغاز شد. یک ماه بعد شرکت های کامپیوتری عظیمی نظیر Microsoft و IBM نرم افزارهای تجاری خود را که امکان انجام فروش از طریق اینترنت را فراهم می کرد به بازار عرضه کردند.

Forrester Research که به تجزیه و تحلیل فعل و انفعالات در بخش فناوری مشغول است در 1999 تخمین زد که حجم مبادلات B2B تا سال 2004 در ایالات متحده به یک تریلیون دلار و در سال بعد از آن به 7/2 تریلیون دلار برسد.

دولت استرالیا با همکاری شرکت معتبر ITOL قصد دارد در یک برنامه پنج ساله مبلغ 6/6 میلیون دلار برای زیرساخت های تجارت الکترونیک هزینه کند. این مبلغ صرف برنامه B2B خواهد شد. به صورت طبیعی در B2B فروش مستقیم، منبع اصلی درآمد به حساب می آید، مانند وقتی که یک فروشنده محصول خود را به یک فروشنده دیگر مستقیما می فروشد. با این وجود وب می تواند روی فروش مستقیم تأثیر بگذارد و این قاعده را بر هم بزند.

در این نظام جدید اقتصاد جهانی که به سمت تداوم ارتباطات الکترونیکی در حال پیشروی است مشکلاتی نیز وجود دارد. از جمله اینکه رودررو نبودن مشتری و فروشنده باعث می شود تا معامله صورت گیرد. این مشتریان برای دریافت اطلاعات بیشتر باید با تلفن به مرکز اصلی وصل شوند، اما هیچ تضمینی برای اینکه کسی آن سوی خط باشد وجود ندارد.

در اغلب اوقات، بازارهای صنعتی تکنولوژیک کوچک تر از بازارهای مصرف معمول است. تکنولوژی های جدید برای اینکه در سیستم بازار پذیرفته شوند نیاز به زمان بیشتری دارند و در این مدت مشتریان خاص خود را می یابند.

این مشتریان اغلب از صنایع دیگر انتخاب می شوند. دقیقا به همین دلیل است که گاه زمان ابداع و تولید یک محصول تکنولوژیک تا فراگیر شدن و پذیرفته شدن آن در بازار رایج اندکی طولانی است. به عنوان نمونه، در حال حاضر بیشتر تولیدکنندگان تلویزیون های هوشمند را تولید می کنند و بعضی از آنها نام های متفاوتی را برای تلویزیون های هوشمند خودشان گذاشته اند.

مثلا Sony  تلویزیون های هوشمندش را Internet TV نام گذاری کرده است. براساس آمار، در حال حاضر بیش از 100 میلیون تلویزیون هوشمند در سرتاسر دنیا به فروش رسیده است. تلویزیون هوشمند مانند موبایل هوشمند عمل می کند. این تلویزیون ها می توانند سرویس های مختلف اینترنتی را از طریق تلویزیون به کاربر ارائه کنند و در واقع تلویزیون هوشمند معادل یک تلویزیون معمولی یا یک کامپیوتر داخلی است.

کاربران می توانند در تلویزیون هوشمند خود نرم افزار نصب کنند، ویدئو و تصاویر آنلاین را مشاهده کنند، صفحات وب را مرور کنند، بازی آنلاین اجرا کنند و از همه مهم تر به سایت های اینترنتی دسترسی داشته باشند. بعد از تلویزیون های full HD که سال ها به عنوان با کیفیت ترین تلویزیون های بازار شناخته می شدند، به تدریج وضوح تصویر در تلویزیون ها بالا رفت تا نوبت به تلویزیون های Ultra HD یا 4k  رسید.

تلویزیون های HD با کیفیت 1080 پیکسلی یعنی وضوحی برابر با 1920 در 1080 پیکسل تصاویر را به نمایش می گذارند و این وضوح در استاندارد 4k  به 4096 در 2160 پیکسل می رسد، یعنی وضوح تصویری تا چهار برابر استاندارد 1080p  که در حال حاضر در تلویزیون های معمولی بازار به کار می رود.

با روش B2B دست واسطه ها کوتاه می شود و فروشندگان به راحتی محصولات را به یکدیگر معرفی کرده و می فروشند. در حال حاضر بالغ بر ۵درصد کل فروش جهانی در بخش تجارت الکترونیکی است که این نشان از اهمیت این حوزه در اقتصاد دنیاست. مطالعات در سال ۲۰۱۲ نشان می دهد که سهم تجارت الکترونیکی از تولید ناخالص داخلی در کشوری نظیر ایالات متحده حدود ۵ درصد است.

این عدد در بریتانیا ۸.۳درصد، در کره جنوبی ۷.۳درصد، چین ۵.۵درصد و ژاپن ۴.۷درصد و براساس آمارهای پراکنده ارائه شده از سوی بانک مرکزی و شرکت پست جمهوری اسلامی این رقم چیزی کمتر از یک درصد را در اقتصاد ایران شامل می شود.

مطابق با آمار مؤسسه eMarketer  و وب سایت ystats. com که یک مؤسسه تحقیقاتی در حوزه بازارهای بین المللی است، در سال ۲۰۱۰، سهم بازار تجارت الکترونیکی در حوزه خرده فروشی آنلاین رقمی بین ۴۰۰ تا ۶۰۰میلیارد دلار و در سال ۲۰۱۱، بالغ بر ۷۶۳ میلیارد دلار بوده و برای نخستین بار در سال۲۰۱۲، از مرز یک تریلیون دلار گذشته است که رشدی در حدود ۲۱.۱ درصد را نسبت به سال ۲۰۱۱ نشان می دهد.

مشاور توسعه بازار