اسمت را به دروغ صدا بزن

کنسرت «گروه ۹ نفره موسیقی محلی اسپانیا» با استقبال مخاطبان روبه رو شد. البته این استقبال مربوط به اسم معمولی «گروه 9 نفر موسیقی محلی اسپانیا» نبود. باید گفت این اسم برای مخاطب خاص موسیقی هم آشنا نیست چه برسد ۴۲۰۰ نفری که از این اجرا در تالار وحدت استقبال کردند.

استقبال گسترده مردم از شش اجرای این گروه طی دو روز، مربوط به اسم گروه موسیقی اسپانیایی «جیپسی کینگز» است، یعنی گروهی که ایرانی ها بیشترین خاطرات موسیقی را با آنها دارند. یعنی همان چیزی که برگزارکنندگان در سایت فروش بلیت و البته مصاحبه های خود اعلام کردند. پس جای تعجبی ندارد که سالن تالار وحدت با گنجایش نزدیک به ۷۰۰ صندلی به سرعت پر شود و این استقبال باعث شود که گروه هر روز سه بار روی صحنه بروند.

اما این پایان خوش برای تهیه کنندگانی نیست که از خاطره جمعی ملتی استفاده کردند و حاضر شدند ۱۹۰ هزار تومان برای شنیدن موسیقی نوستالژی دوران جوانی خود بپردازند. 

اردیبهشت امسال هم خبر آمدن این گروه به ایران در رسانه ها مطرح شد، اما خیلی زود این خبر از سوی این گروه اسپانیایی تکذیب شد: «ما هیچ برنامه ای برای آمدن به ایران نداریم، البته گهگاه دعوت نامه هایی دریافت می کنیم و می دانیم گروه های تقلبی زیادی وجود دارند که از نام و برند جیپسی کینگز استفاده می کنند تا کنسرت های خود را برپا کنند، اما هواداران واقعی ما توجهی به آنها ندارند و تفاوت ها را تشخیص می دهند.»

هرچند که همان موقع هم مدیرکل وقت دفتر موسیقی بهانه ای دم دستی برای رد کردن صحبت های سرپرست جیپسی کینگز مطرح کرد که «حضور این گروه در ایران قطعی است، اما نه «جیپسی کینگز» بلکه «جیپسی کینگز فامیلی».

اما کمتر از چهار ماه از این حاشیه، دوباره نام چیپسی کینگز برای اجرای کنسرت در تهران مطرح می شود. جای تعجبی ندارد که حضور جیپسی کینگز، باعث فروش بلیت در مدت کوتاهی شود، خصوصاً که در خاطره ها مخاطبان حادثه چهار ماه پیش فراموش شده بود. اما بعد از مدتی دوباره تاریخ تکرار شد. متأسفانه مجددا مشخص شد که این گروه تقلبی است و این امر زمانی مطرح شد که بلیت های هر شش سئانس به فروش رفته بود.

گرچه استدلال های بعدی چندان قانع کننده نبود و پای خود هنرمندان اسپانیا، تهیه کنندگان، دفتر موسیقی و البته معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای توضیح این موضوع به میان آمد که «مجوز صادر شده برای گروه مزبور تحت عنوان «گروه موسیقی محلی اسپانیا» است»، اما همچنان سؤالات بسیاری مطرح است و شاید مهم ترین سؤالی که در این میان مطرح شد این بود که چرا برگزاری موسیقی بین المللی در تهران که می تواند اعتبار یک مجموعه باشد از یک سوراخ دوبار گزیده می شود یا چرا هیچ نظارتی بر فروش بلیت و تبلیغات نیست.

البته تهیه کنندگان چندان ضرر نکردند. هرچند خودشان از هزینه بالای برگزاری این کنسرت صحبت کردند؛ صحبتی که پر بیراه هم نیست. تعداد محدود صندلی تالار وحدت که باید گفت اصلاً جای مناسبی برای برگزاری این کنسرت نبود، باعث افزایش قیمت بلیت شد و از طرفی سه اجرا در یک روز حتی برای کولی هایی اسپانیایی که موسیقی در رگ های شان جاری است، کار سختی است.

اما در این میان اعتبار و اعتماد دو نکته ای بود که کمتر به آن پرداخته شد. در مدت کوتاهی یک اشتباه دوباره تکرار شد. اگر اشتباه اردیبهشت ماه را به حساب سهل انگاری در مطرح کردن اسم یک برند موسیقی بگذاریم، مورد اخیر را جز سوءاستفاده از یک اسم برای تضمین فروش بلیت نمی توان دانست.

در این میان اگر همت هرچند دیرهنگام اهالی مطبوعات نبود، قطعاً پرونده این گروه با همان نام جعلی بسته می شد و برگ برنده ای برای تهیه کنندگان و مسئولان موسیقی از دعوت یک گروه بنام باقی می ماند.

خبرنگار هنری