اخلاق در تبلیغات

بخش مهمی از رسانه ها تبلیغات است، بخش مهمی از مغازه ها تبلیغات است، بخش مهمی از دیوارهای شهر، اتوبوس های شهر، متروها و بخش مهمی از مراکز و اماکن عمومی، پر از تبلیغات است.

تبلیغ کنندگان تجاری و سیاسی، در تمام شبانه روز از طریق روزنامه ها، مجله ها، رادیو ها و تلویزیون ها، سینماها آگهی های گوناگون دیواری و...، در تعقیب مردم هستند تا مستقیم و غیر مستقیم، در آنها نیازهایی را به وجود آورند و کالاهای بیشتری را به آنها بفروشند.

در این مقاله به نقل از modir.tv قصد داریم در مورد اخلاق در تبلیغات صحبت کنیم.

آیا تبلیغات و علم آن، برای بشریت مضر است؟

بعضی از اندیشمندان و متفکران می گویند این وضعیت:

انسان ها را مصرف گرا می کند.

انسان ها را تک ساحتی می کند.

انسان ها را از خودشان بیگانه می کند.

و...

اما بعضی ها خوش بین ترند و تبلیغات را به ویژه برای حیات سرمایه    داری، ضروری و لازم می    دانند و تخریب ارزش های فرهنگی و اجتماعی جوامع و ارزش    های انسانی را چندان قابل توجه و مهم به حساب نمی    آورند.

نظر بزرگان چیست؟

مارکوزه می گوید: «تبلیغات بازرگانی با کاستن مفاهیم کلمات، جلوی تفکر مخاطبان را می گیرد و با تصاویر و استفاده ابزاری از هنر، احساسات انسان و… سعی می کند او را در یک عمل انجام شده  (خرید) قرار بدهد.»

پستمن می گوید: «تبلیغات باعث می شود آدم ها نتوانند با یک بررسی تعقلی، تصمیم گیری کنند و بیشتر تصمیمات شان، از احساس سرچشمه خواهد گرفت.»

تبلیغات بازرگانی این باور را در مردم ایجاد کرده که همه مشکلات هم قابل حل است و هم سریع حل می شود.

کلتر می گوید: «تبلیغات بازرگانی علاوه بر آنکه بُت وارگی کالا را ایجاد می کند، حواسپرتی و بی توجهی مردم به انسان    های دیگر را هم شکل می دهد.»

گالبرایت می گوید: «تبلیغات بازرگانی از طریق ایجاد موانع در تداوم عادت زندگی و ایجاد تمایلات جدید، حوائج تازه   ای را ایجاد می کند که اغلب هم کاذب است.»

مارکوزه می گوید: «در این جوامع (غرب و سرمایه داری) ذهنیت فرد در اثر انبوه حجم تبلیغات بازرگانی رسانه ها به تدریج برای مخالفت نشان دادن، دچار نوعی فرسودگی می شود و انسان چنین جامعه ای به تدریج تبدیل به یک انسان تک ساحتی می شود.»

شادسون می گوید: تبلیغات بازرگانی در جامعه ما  (غرب) دارای یک کاربرد سمبولیک و فرهنگی و فراتر از فروش محض کالا است و همانند هنر رئالیستکی سوسیالیستی، همه چیز را به طور ساده بیان می کند و هر چیز را با نمونه نشان می دهد.

شیلر می گوید: «ترویج مصرف گرایی در کشور   های فقیر، صحنه ناکامی را در یک مقیاس وسیع به نمایش در خواهد آورد.»

هانک می گوید: «یکی از مباحثی که همواره با آن روبه رو هستیم، این است که یکی از فاکتورهای عمده دخیل در فروپاشی دیوار برلین، پخش روزانه تصاویر تلویزیونی از مصرف انبوه بوده است که شهروندان آلمان شرقی با توجه به بافت و سبک زندگی نسبتا خسته کننده و یکنواخت خویش به مشاهده آنها می پرداخته اند.»

پس تبلیغ خوب چیست؟ کدام است؟

اما آگهی باید آگاهی بدهد و حقوق مصرف کننده و حق تصمیم گیری و انتخاب او را رعایت کند.

تبلیغ نباید به تشویق مردم به مصرف گرایی و مصرف زدگی تبدیل شود، نباید طوری باشد که نیازهای کاذب برای مخاطبان ایجاد کند.

تبلیغ باید اطلاعات بدهد و اعتماد ایجاد کند و وقتی کالایی یا چیزی به نقطه بلوغ رسید باید آن را تبلیغ کرد.

تبلیغ مصرف کالا نباید مبین شخصیت مخاطبان یا تحقیر افرادی که مصرف کننده نیستند باشد. مبلغ باید احترام مخاطب را در نظر بگیرد زیرا او انسان است نه خریدار زیرا تنها راه رسیدن به پیشرفت مصرف است.

بنابراین:
1- تبلیغات باید رنگ ها و طرح های مناسبی را به کار ببرد تا عامل تخریب روحیه مردم نشود.

2- تبلیغات باید واژگان درست به کار ببرد زیرا متون نامناسب بر اخلاقیات و گفتار مردم تأثیر گذار است و استفاده نامناسب از مفاهیم بیگانه به فرهنگ جامعه لطمه می زند.

3. تبلیغات بایستی فواید کالا را معرفی کند.

4. تبلیغات بایستی اطلاعات شفاف را ارائه کند.