زبانمان سخن می گوید یا بدنمان؟

پروفسور آلبرت مهرابیان، روانشناس میگوید: پیام های خاموش ما می تواند سخن ما را تأیید یا نفی کند. پیام های غیرکلامی در مقایسه با کلمات از تأثیر بیشتری برخوردار هستند. حالات چهره و زبان بدن از اهمیت قابل ملاحظه تری برخوردار هستند، زیرا اگر آنها با اعمال و رفتار ما منافات داشته باشد آن چیز که به حساب می آید اعمال ما و زبان بدنمان است.

در رتبه بندی تأثیر شاخص های کلامی زبان بدن با 55 درصد تأثیر در رتبه نخست لحن صدا با 38 درصد تأثیر در رتبه دوم و کلمات تنها با 7 درصد تأثیر در رتبه سوم قرار دارد.

زمانی که شما میخواهید با کسی همگام شوید همانطور که در مطالب قبل عرض کردم ابتدا باید کلامی و سپس رفتاری با طرف مقابل همگام یا همانند شوید، اما فراموش نکنید ارتباط غیرکلامی یا همان زبان بدن نیز باید همگام باشد.

با یک مثال ساده توضیح می دهم: وقتی یکی از همکاران (دوست تان) شاد و پرانرژی باشد، اگر شما در ارتباط کلامی خیلی کسل آلود باشید او را عصبی می کنید، اما اگر در ارتباط کلامی از صفات تفضیلی استفاده کنید و پرشور و پرهیجان باشید او در مرحله اول به شما اعتماد میکند (برای شروع ارتباط در آن روز) اما زنگ خطر جایی است که چشمان و حالت صورت شما با کلام تان یکی نباشد؛ چشمانی خسته، کسل یا چهره ای غمگین. با این کار شما مانند یک سوزنی می مانید که به یک بادکنک بزرگ وارد شده و آن را منفجر کرده اید، طرف مقابل یکهو می ایستد (به اصطلاح از تب و تاب می افتد)و از شما می پرسد مطمئنی حالت خوبه؟