بدانید که از کدام جهت قرار است مورد تهاجم قرار گیرید

نگرش سنتی به مدیریت بحران، بر این باور بود که مدیریت بحران یعنی فرو نشاندن آتش؛ به این معنی که مدیران بحران در انتظار خراب شدن امور می نشینند و پس از بروز ویرانی، سعی می کنند تا ضرر ناشی از خرابی ها را محدود سازند، ولی به تازگی نگرش به  این واژه عوض شده است.

براساس معنای اخیر، همواره باید مجموعه ای از طرح ها و برنامه های عملی برای مواجهه با تحولات احتمالی آینده در داخل سازمان ها تنظیم شود و مدیران باید درباره اتفاقات احتمالی آینده بیندیشند و آمادگی رویارویی با وقایع پیش بینی نشده را کسب کنند، بنابراین مدیریت بحران بر ضرورت پیش بینی منظم و کسب آمادگی برای رویارویی با آن دسته از مسائل داخلی و خارجی تاکید دارد که به طور جدی شهرت، سودآوری یا حیات سازمان را تهدید می کنند. در واقع مدیر بحران سعی دارد در شرایط دشوار، سازمان را در موقعیت خوب نگه دارد.

یک بحران سازمانی فقط یک فاجعه  مانند یک رکود اقتصادی، سقوط یک هواپیما یا محدود کردن شرکت هایی نیست که باعث تلفات عظیم یا خسارات شدید محیطی می شود، بلکه می تواند دارای شکل های متنوعی مانند بدنام شدن محصول، مخدوش شدن خدمات پشتیبانی کننده، تحریم کردن محصولات، اعتصاب، دزدیده شدن، رشوه دهی و رشوه خواری، درگیری خصومت آمیز، ، خراب شدن سیستم اطلاعات سازمانی یا سیستم اطلاعات شرکت های مادر است.

با وجود اینکه تصمیمات مربوط به یک بحران باید به سرعت اتخاذ شود ولی در عمل بحران ها به صورت ناگهانی بروز نمی کنند و اغلب آنها علائم هشداردهنده ای دارند که مشکلات و معضلات بالقوه ای را نشان می دهند. یک بحران می تواند شبیه به مکانیسمی باشد که مراحل تولد، رشد، بلوغ و افول یا مرگ را طی می کند.

در رابطه با شرکت، مدیران همواره باید نسبت به این امر که در شرکت چه اتفاقی در حال رخ دادن است، آگاه باشند. عدم این آگاهی ممکن است در دراز یا حتی کوتاه مدت منجر به فاجعه ای برای شرکت شود. تحت این شرایط و به علت آنکه مدیران آمادگی لازم را برای رویارویی با چنین رخدادی ندارند، با مشکلات زیادی مواجه خواهند شد. نکته مهم این است که تحت این شرایط حتی اگر شرکت بتواند خود را نجات دهد، میزان توانایی و لیاقت مدیر شرکت به شدت زیر سوال خواهد رفت و دیگر کارمندان نمی توانند اعتماد اولیه را به وی داشته باشند که این خود برای هر شرکتی مضر خواهد بود.

ایده

این یک واقعیت است که شرکت ها همواره در معرض خطر قرار دارند. احتمال وقوع این امر خصوصا در فضای به شدت رقابتی حال حاضر، به شدت افزایش یافته است و دیگر نمی توانید با خوش خیالی شرکت خود را به سمت جلو هدایت کنید.

به همین خاطر همواره باید منتظر اتفاقی غیرمترقبه یا ضربه ای از سوی رقبای خود باشید. درواقع فضای رقابتی ایجاب می کند شرکت ها درصدد تضعیف یکدیگر گام بردارند و این خود یکی از اصول رقابت محسوب می شود. به همین خاطر و تحت این شرایط اقدام هوشمندانه ای که هر شرکت می تواند انجام دهد این است که خود را برای این شرایط کاملا آماده سازد.

با این حال نباید تصور کرد که رقابت مضر است. بی رقیب بودن لزوما چیز خوبی نیست و باعث خواهد شد انگیزه بهتر شدن در شما کمرنگ تر شود. درواقع یک رقیب خوب و سرسخت در کنار تمام سختی هایی که برای شما به همراه خواهد داشت، به نحوی کاملا ناخواسته به شما کمک خواهد کرد تا همواره بهتر شوید. با این حال اگر در رقابت با وی مراقب نباشید ممکن است با اولین ضربه از طرف وی کاملا زمین گیر شوید.

آنچه در عمل باید انجام دهیم

-  وضعیت شرکت را به طور دائم کنترل کنید و هر نوع مساله غیرعادی را سریعا شناسایی کرده و از جدی شدن خطر پیشگیری کنند .

-  هدف کسب و کار شما باید خلق مشتری و جلب رضایت او باشد، نه به دست آوردن پول. مطمئن باشید پول محصول جانبی خلق مشتری رضایتمند است. فراموش نکنید که خلق مشتری جدید سه برابر راضی نگه داشتن مشتریان فعلی هزینه دارد.

-  اگر شما در زمینه کاری خود یا در صنعت خودتان تک هستید، احتمال اینکه به حس رضایتمندی از خود برسید و احساس راحتی کنید بیشتر خواهد شد. وقتی این اتفاق افتاد، ابتکار رفته رفته کم می شود تا در نهایت خاموش شود و حتی ممکن است باعث ایجاد مشکل برای شما و مرگ شرکت نیز بشود. وقتی رقابت می کنید، همواره در پی این هستید که چطور یک گام از رقبای خود پیشی بگیرید و یک پله در هر نوبت جلوتر بروید.