طراحی مجدد بازی خاطره انگیز سونیک / بازآفرینی یک رویای قدیمی

بدون شک یکی از خاطرات شیرین تمام کسانی که در دهه 90 میلادی دوره کودکی یا نوجوانی خود را سپری کرده اند، بازی سونیک است. یک بازی دو بعدی سرگرم کننده که شخصیت اصلی اش خارپشتی آبی رنگ بود. پس از اینکه نخستین سری از این بازی ویدئویی در سال 1991 منتشر شد، برند سگا به طور حیرت انگیزی به محبوب ترین تولیدکننده بازی های ویدئویی بدل گشت. موفقیت نخستین سری از بازی به قدری بود که حتی سوپرماریوی نینتندو هم برای مدتی قافیه را به طور کامل به خارپشت پرسرعت داستان واگذار کرد. به طور طبیعی شرکت توسعه دهنده سونیک پس از این موفقیت گام در راه توسعه استودیوی اولیه و بهبود طراحی های بعدی نهاد.

با این حال هر چقدر نسخه اول بازی پرهیجان و محبوب گشت، نسخه های بعدی در جذب مخاطب ناموفق عمل کردند. این روند تا جایی ادامه یافت که سری های پایانی بازی یک فاجعه تمام عیار در زمینه فروش به ارمغان آورد. ناتوانی توسعه دهنده اصلی در ارائه اثری برابر با نسخه اولیه باعث شد تا چندی قبل یک هوادار این شخصیت دوست داشتنی دست به بازآفرینی این سری بزند و به ظاهر در این کار نیز موفق تر از شرکت سگا بوده است. همین امر سبب شد تا استودیوی رسمی به خود آمده و عزم خود را برای ارائه نسخه ای متفاوت و جذاب پس از دو دهه جزم کند.

نسخه جدید این بازی که به طور رسمی از سوی سگا ارائه می شود، دقیقا همان  چیزی است که اگر دهه 90 میلادی تمام نشده بود، انتظار مشاهده اش را داشتیم. همان طراحی دوبعدی مشهور، شخصیت های قدیمی، فضای شاد و مفرح به همراه گیم پلی ساده. دیگر خبری از شخصیت های اضافی که سگا در طول دو دهه گذشته و در تلاش برای بازسازی اثر موفقش به بازی اضافه کرده بود، نیست. به این ترتیب شاید بعد از دو دهه همه دوستداران سونیک نفسی راحت از دست طراح های سگا بکشند. به مانند نسخه ارائه شده در 1991 این بازی دارای مراحل سه قسمتی است و تلاش شده است تا در این بازآفرینی مدل مراحل دست نخورده باقی بماند. اگرچه اضافه شدن بخش رقابت آنلاین و سیستم امتیازگیری هوشمند از جمله تغییرات جزئی این نسخه محسوب می شود.

مشکل اصلی که بازآفرینی های قبلی سگا با آن دست وپنجه نرم می کرد، گیم پلی و کنترل دشوار خارپشت محبوب بود. در واقع شخصیت سونیک القا کننده یک خارپشت دونده است که حتی توانایی شکستن سرعت صوت را نیز دارد. بر همین اساس در برخی نسخه ها این شخصیت بسیار سریع بود به طوری که این سرعت بالا به گرافیک کلی بازی صدمه می زد. در نسخه های اخیر، به خصوص آنهایی که برای گوشی های هوشمند ارائه شده است، انگار سونیک از داروهای آرام بخش استفاده می کند. اگر تجربه این سری از بازی ها روی گوشی خود را داشته باشید، با شخصیتی خسته مواجه هستید که تقریبا به طور کلی از محیط اطراف خود عقب است. بنابراین مشکل اصلی برای بازآفرینی موفق این اثر غلبه بر این حالت های نامتعادل بود، اما چگونه؟

راه حلی که نسخه موفق سونیک مانیا ارائه کرده است، اتکا به همان گیم پلی قدیمی است. در واقع برای جذب مخاطب نیازی نیست تا در همه المان های موفق و دوست داشتنی گذشته دست برده و آنها را تغییر دهیم. در نسخه های قبلی سگا تغییر حال وهوای بازی از حالت دوبعدی به سه بعدی و تلاش برای انتقال داستان بازی به آسمان به جای زمین به قدری برای طرفداران دور از انتظار بود که نسخه های پایانی در زمینه فروش کم رکورددار به حساب می آیند.

در بازآفرینی جدید و موفق سونیک مانیا دیگر خبری از آن مراحل عجیب با حال وهوای سورئال نیست. در عوض تمامی مراحل قدیمی به صورت دقیق بازطراحی و در مواردی مورد بازبینی جزئی قرار گرفته اند. آنچه استودیوی عریض  و طویل سگا در طول بیش از دو دهه نتوانست متوجه شود، لزوم تاکید بر المان های دوست داشتنی و بهبود جزئی آنهاست، نه تلاش برای تغییر کلی و کامل فضای بازی. اگرچه با ارائه این نسخه جدید پیش بینی می شود مدیران سگا به بازآفرینی بهتر نسخه قدیمی ادامه دهند، اما این امر برای برند سگا بسیار پرهزینه خواهد بود. در اینجا بحث بر سر اعتماد از دست رفته مخاطب است.

سونیک مانیا از سوی استودیوی سازنده به عنوان نخستین اثر شایسته گرامیداشت یاد بازی اصلی که دو دهه قبل ارائه شده، معرفی شده است. این عنوان از سوی سگا نیز تایید شده تا انتظارات از این شرکت باسابقه به نحو چشمگیری افزایش پیدا کند. پیش از این به تغییر جزئی برخی از مراحل بازی به همراه سیستم امتیازدهی و بخش آنلاین اشاره شد. با این حال این تنها تغییراتی نیست که تیم اصلی روی نسخه جدید اعمال کرده است.

موسیقی متن اثر اصلی یکی از به یاد ماندنی ترین نواهای دوران کودکی بسیاری از ماست؛ به گونه ای که به رغم تغییرات گسترده بازآفرینی های قبلی بخش موسیقی متن دست  نخورده باقی ماند، اما این امر در مورد سونیک مانیا طور دیگری است. به ظاهر استودیوی تولیدکننده تمامی فرمول های سگا در دو دهه اخیر را به هم ریخته است. به طور خلاصه، هر کاری که سگا در دو دهه اخیر برای موفقیت در بازآفرینی اثرش کرده، در نسخه جدید به طور برعکس اجرا شده است. موسیقی متن با تغییراتی همراه بوده که به  رغم حفظ ریتم قدیمی تغییرات محسوسی را در خود دارد.

اگرچه وفاداری به المان های قدیمی تمرکز اصلی سازنده ها در اثر جدید است، با این حال شاید این تمرکز بیش از اندازه بر گذشته برای سگا دردسرساز شود. استودیوی Headcannon و Pagoda West  که مسئولیت بازآفرینی اثر را برعهده داشته اند، به قدری به اثر اصلی متعهد مانده اند که شاید بتوان از این اثر صرف نظر کرد و با همان نسخه 1991 سر کرد. این نکته از آنجا نگران کننده است که سگا در بخش ویژگی های جدید سونیک مانیا تنها به بازآفرینی موسیقی، بخش آنلاین، سیستم امتیازدهی جدید و روشن تر کردن رنگ پس زمینه اشاره کرده است. این تغییرات اندک بدون شک در اقناع مخاطب برای خرید اثر جدید تاثیر منفی خواهد داشت.

یکی از کاستی های اصلی نسخه جدید سونیک که از بدو معرفی روی آن تاکید شده، نحوه پایان بازی در مرحله آخر است. پایان داستان این  سری با آنچه نسل قدیم گیمرها در ذهن دارند، کاملا متفاوت است. اگرچه یکی از اشکال های نسخه قدیمی دشواری بیش از اندازه برخی از مراحلش بود، با این حال در نسخه جدید این دشواری مراحل تا حد زیادی تعدیل شده است. در این مورد باید اشاره کرد که به ظاهر هنوز میراث نامتعادل سگا در این بازی به چشم می خورد.

سگا در دو دهه اخیر هیچ گاه نتوانست یک بازسازی متعادل را ارائه دهد و این مشکل در بخش طراحی مراحل اثر جدید به چشم می آید. بنابر اظهارنظر برخی از برترین سایت های بررسی بازی های ویدئویی هیچ رقیب و به اصطلاح شخصیت منفی که توانایی رقابت هیجان انگیز و تا حدی دشوار با سونیک را داشته باشد در این اثر یافت نمی شود. این امر با توجه به گیم پلی نسبتا طولانی بازی می تواند موجب خستگی مخاطب شود.

آنچه مسلم است، سونیک مانیا اثری است که هواداران خارپشت آبی محبوب را هم هیجان زده و هم دلسرد خواهد کرد. برخی از بخش های این بازی که به اصر اصلی وفادار مانده (مانند تم دوبعدی) هیجان انگیز و کمبود خلاقیت در بازآفرینی آزاردهنده است. با این حساب انتظار می رود سگا در ادامه روند بازآفرینی شخصیت محبوبش خلاقیت بیشتری را به کار گیرد و به استودیوها اجازه ماجراجویی و ابداع المان های تازه داده شود. اگرچه نحوه ترکیب خلاقیت ورزی همراه با وفاداری به نسخه کلاسیک مسئله دشواری است. این مسئله تا حد زیادی در نسخه جدید با شکست مواجه شده، اگرچه خروجی کار نسبتا جذاب است.