انتظارات از روحانی

انتخابات به پایان رسید اما مشکلات کشور همچنان باقی است. زودتر باید از حال و هوای انتخابات خارج شویم. رقابت های انتخاباتی می توانست فرصتی برای بیان مهم ترین مشکلات کشور و نقد شیوه های حل و فصل آن توسط دولت مستقر باشد اما متأسفانه به دلیل شیوه های نادرستی که نامزدهای انتخاباتی در مناظره ها در پیش گرفتند، نه عملکرد دولت نقد شد و نه فرصتی برای اطلاع از برنامه نامزدها برای اداره کشور به وجود آمد.

با توجه به شناختی که نسبت به مسائل اقتصادی دارم، معتقدم حتی نقاط ضعف دولت در چیدمان کابینه، سیاست گذاری و عمکرد اقتصادی، به درستی مطرح نشد. اگر نه، دوره رقابت های انتخاباتی برای آقای روحانی می توانست خیلی دشوارتر به پایان برسد.

به هرحال انتخابات تمام شد. روحانی دوباره رئیس جمهور ماست. آنهایی که به او رأی دادند، خوشحال هستند اما آنها که به او رأی نداده اند هم باید خوشحال باشند. از میان نامزدهای این دوره انتخابات، هیچ کس جز روحانی توان حل این مشکلات را ندارد. این را در طول رقابت ها به وضوح دیدیم. هیچ کدام از رقبای روحانی اشراف لازم را در زمینه مسائل اقتصادی نداشتند. هیچ کدام با برنامه نیامده بودند. زوج روحانی و جهانگیری به قدری در زمینه مسائل اقتصادی مسلط بودند که مناظره سوم را بی چون و چرا فتح کردند.

به هرحال رقابت ها تمام شد و روحانی یک بار دیگر سکان این کشتی توفان زده را در دست گرفت. کارهای زمین مانده زیاد است. رئیس جمهور جدید برای حل مشکلات کشور زمان می خواهد. زمان و کمی حمایت. ویژگی روحانی این است که می تواند کابینه ای کارآمد تشکیل دهد. در او جنمی هست که می تواند نخبگان را جذب کند. در چهار سال گذشته، کابینه روحانی قوی بود اما نقاط ضعف زیادی داشت. ما به روحانی رأی دادیم اما پس از یک دوره نگرانی و اضطراب، انتظار داریم کابینه ای به مراتب قوی تر از قبل تشکیل دهد.

بی تعارف، دولت به وزرایی چالاک و خلاق نیاز دارد. وزرایی که به اندازه اسحاق جهانگیری، اقتصاد را بشناسند و بخش خصوصی را باور داشته باشند. چه خوب می شود اگر در دولت جدید، روحانی تقسیم کار کند. کار سیاست و دیپلماسی را خود پیش ببرد و کار اقتصاد را به اسحاق جهانگیری و محمد نهاوندیان و مسعود نیلی واگذار کند.

بخش خصوصی 10 درخواست از روحانی دولت دوازدهم دارد:

اول: برای بازگرداندن امید به اقتصاد، کابینه ای کارآمد تشکیل دهد.

دوم: برای بازگرداندن اعتماد به جامعه، برنامه ای جامع برای کاهش فساد تدوین کند.

سوم: برای خروج اقتصاد از بن بست، تکلیف ما را در زمینه تعامل با کشورهای جهان مشخص کند.

چهارم: برای تشویق سرمایه گذاران، حد و مرز فعالیت های دولت را مشخص کند.

پنجم: برای بهینه شدن تخصیص اعتبارات، سیاست های حمایتی و مسئله یارانه ها را به شکلی اصولی حل و فصل کند.

ششم: برای بازگرداندن نشاط به اقتصاد، کام بخش خصوصی را با آزاد سازی و رفع موانع کسب  وکار شیرین کند.

هفتم: برای حل بزرگ ترین مشکل فعلی اقتصاد ایران، بگوید برای بانک های بحران زده چه در سر دارد.

هشتم: برای گام برداشتن در مسیر توسعه، محیط زیست و مسئله خشکسالی را بیشتر از گذشته جدی بگیرد.

نهم: برای ایجاد فضای رقابتی، حد و مرز فعالیت بنگاه های اقتصادی غیر دولتی را مشخص کند.

دهم: برای اینکه به رأی دهندگان احترام مضاعف بگذارد، فرصت اصلاح و تغییر را از دست ندهد.

روحانی این بار بیشتر از گذشته به مردم مدیون است. مردمی که با همه کاستی ها ساختند و گوش به القائات و تبلیغات ندادند و ساعت ها در صف ایستادند تا دوباره به او سلام کنند. روحانی الحق و الانصاف، باید قدر این مردم را بداند.

رئیس سابق اتاق بازرگانی ایران